Gisteren schreef Dennis van de Berg in de Volkskrant dat hij het ook allemaal niet wist. “Zijn generatie” was “fucking gefrustreerd” en wist niet wat ze moest doen. Dennis van den Berg moet realistisch zijn en eens uit z’n doppen kijken wat hij allemaal kan doen in plaats van teneergeslagen en gefrustreerd doen.
Natuurlijk mag iedereen gefrustreerd zijn. Als je een rampochtend hebt wanneer alles misgaat. Of als je dingen op de kijkbuis ziet waar je echt niets aan kunt doen, een tsunami of iets in die trant. Of zelfs als je wereldleiders met de Eurocrisis ziet worstelen, terwijl je thuis de dubbeltjes omdraait. Maar waarom Dennis van den Berg nou gefrustreerd? Hij heeft een opleiding genoten, want werkt bij een Hogeschool. Hij kan zijn mening uiten, want hij blijkt een opiniestuk te kunnen schrijven. Hij is volwassen en ik neem aan een Nederlander, dus hij mag in Nederland passief en actief kiezen. Hij lijkt me ook nog blank en man. Echt, het ontbreekt hem aan bijna niets zo op het eerste gezicht.
Blijkbaar is hij gefrustreerd over de stekkeract van Jolande Sap. Nou was dat wellicht niet het beste stukje toneel uit de geschiedenis van de Tweede Kamer, maar de “machteloze” Dennis van den Berg had ook zelf iets verder kunnen kijken. En bijvoorbeeld de bijdrage van Jolande Sap aan de algemene beschouwingen teruglezen. Of van een van de andere progressieve politici. Toespraken waarin wel zeker werd geprobeerd oplossingen aan te dragen voor de huidige problemen. Maar blijkbaar kan de o zo machteloze Dennis van den Berg daar niet opkomen.
Bovendien, en dat is nog veel belangrijker, waarom zou Dennis van den Berg niet zelf kunnen bijdragen aan oplossingen voor de problemen die hij ziet? Natuurlijk zijn er veel problemen die Dennis van den Berg niet in z’n eentje kan oplossen. Jolande Sap trouwens ook niet haar eentje, met of zonder stekker-act. Maar hij kan genoeg doen om wél een bijdrage te leveren. Er zijn per dag ongeveer 1000000 dingen die je kan doen om zelf bij te dragen aan oplossingen. Ja, soms is dat maar een handtekeningetje zetten voor een pensioenakkoord of een lichtknopje meer uitzetten. Maar je kan ook de buurman helpen. Of geld sturen naar Afrika. Of actief lid worden van een politieke partij. Of nonstop blogjes schrijven om mensen te overtuigen. Of je gaat op de sportclub helpen. Of je komt met originele ideeën voor de oplossing van crises. Je kan lid worden van de vakbond en daar alle babyboomers tegenwerken. Richt een nieuwe politieke partij op. Infiltreer in alle bestaande partijen. Overtuig wereldleiders. Word de nieuwe Mandela. Desnoods ga je naar Occupy Amsterdam of pak je een twibbon. Er is altijd iets wat je kan doen.
Dit is geen nieuwe leider
Blijkbaar is Dennis van den Berg teleurgesteld in Jolande Sap. Dat mag natuurlijk. Maar hij verbindt dat op onnavolgbare wijze aan dat “ zijn generatie” blijkbaar niets kan doen. Daar zit geen enkel verband tussen. Nog los van het feit dat hij blijkbaar opeens meent iedereen onder de veertig te vertegenwoordigen (Jolande Sap is overigens maar 8 jaar ouder), slaat het nergens op om te zeggen dat hij niets kan doen. Bij alle partijen is er heel veel ruimte voor jonge politici, op elk niveau. Belangrijker nog, die is er bijna overal in de samenleving. Dat Dennis van den Berg “fucking gefrustreerd” is ligt dus aan hem zelf. Nee, niet hij, niet Jolande Sap, niet de progressieve partijen, niemand kan zomaar alle problemen oplossen. Zo simpel werkt de wereld niet en heeft hij nooit gewerkt. Maar iedereen kan een bijdrage leveren.
Doen alsof je dat niet kunt en radeloos je armen in de lucht gooien is echter een gotspe. Als je wilt dat er dingen veranderen, demonstreer, opinieer, help, laat je horen. Verdien geld zodat je veel belasting kan betalen. Doe wat je wilt. Of niet. Maar ga niet roepen dat je niets kan doen, Dennis van den Berg, en doen alsof je spreekt voor een hele generatie. Een ding is zeker: met zoveel passiviteit is een platform genaamd “http://www.nieuwe-leiders.nu/ nogal potsierlijk. Dan is een stekkeract nog beter.
Huub Bellemakers is GroenLinkser. Hij heeft weinig met de Nederlandse Occupy-beweging, maar nog minder aan mensen die niet nadenken en zielig doen.
Foto: Diane McEachern via LA times
