Het zou kunnen dat NRC Handelsblad-columniste Ellen Deckwitz haar donderdagse column grappend heeft bedoeld maar kenners van haar werk zeggen tegen TPO dat ironie niet haar stijlvorm is. Dus…
“Het is in veel Nederlandse media oké om over het Songfestival harder te berichten dan over bijvoorbeeld de Champions League. En de journalisten gaan steeds verder. Afgelopen jaar noemde de Volkskrant een deelneemster „een WC-eend-blonde Lena Dunham on crack”. Over een ander berichtte de krant: „Ook de mannenminnende meerderheid van de Songfestivalkijkers zal zich afvragen: is dit nou een lekker wijf of niet?” Walgelijk, maar niemand zei er wat van. Want het ging over het Songfestival. Dan mag je grof en seksistisch zijn. Dan mag je de deelnemers reduceren tot hun accent of uiterlijk.
(-)
Het festival heeft dit jaar ‘Celebrate Diversity’ als thema, maar het is de vraag of de verslaggevers die namens de Volkskrant ter plaatse zijn daar überhaupt voor openstaan. Maakt het uit dat de afgezeken deelnemers toch niet kunnen teruglezen hoe ze belachelijk worden gemaakt? Het gaat om het principe. Dat er in een krant die zichzelf als onbevooroordeeld en onafhankelijk presenteert, zo wordt geschreven over onder meer het accent, de leeftijd en het uiterlijk van mensen, is ontoelaatbaar.”
NRC Handelsblad – Ellen Deckwitz: Songfestival
