Sjaak Simonse is Statenlid voor de SGP en niet van plan zijn Flevolandse identiteit op te geven voor een Randstadprovincie. Als geboren Flevolander is hij woonachtig in de Noordoostpolder en vader van tien kinderen. Naast zijn werk als Statenlid in een eenmansfractie, is hij ook nog directeur van het bedrijf Bevop, een distributiebedrijf voor smeermiddelen. Toch kan hij wel een uurtje vrijmaken voor een bezoek aan de expositie Mijn Flevoland in de hal van het provinciehuis. Waarom Flevoland bindingsangst heeft voor de Randstadprovincie: “Mensen van het nieuwe land willen vrije vogels blijven”
Bezoeker: Sjaak Simonse, Statenlid SGP Flevoland.
Expositie: Mijn Flevoland, Provinciehuis Flevoland, nog te zien tot en met 18 november 2011.
“Het verlossende 1986, toen werden we één Flevoland.” Sjaak Simonse is zichtbaar trots. Hij kijkt naar een schilderij dat Flevoland door de jaren heen laat zien. “Het ontstaan van Flevoland heeft echt een aanloopfase gehad. De Noordoostpolder bestond al langer, we waren een aanhangsel van Overijssel in die tijd. Ik kan het eigenlijk niet hebben dat ze nu proberen Flevoland van ons af te pakken.”
Randstadprovincie
Het plan van Minister Donner om Noord-Holland, Utrecht en Flevoland samen te voegen tot een Randstadprovincie schiet Simonse dan ook in het verkeerde keelgat. “Noord-Holland zegt ‘doe er maar bij, dat kunnen wij wel gebruiken’. Daar kan ik niet tegen. Wij zijn Flevoland.” Met een tikje accent: “wij zijn onze eigen.”
Wat dat “eigen” dan precies is, probeert Simonse uit te leggen met behulp van een schilderij bij de expositie. Op het schilderij staat een man op werklaarzen met een reflectie in het water. Geforceerd analyseert hij: “Kijk, dat is typisch Flevoland. Met je voeten in de klei, werken, en ondernemen. Maar tegelijkertijd hebben we veel zelfreflectie.” Zonder kunstwerken kan Simonse de identiteit van het nieuwe land eigenlijk beter beschrijven. “We zijn allemaal losgescheurd van onze wortels. We proberen hier een nieuwe samenleving op te bouwen. Vrije vogels, dat zijn we. We hebben hier de vrijheid gevonden.”
Mijn Flevoland
Voor de expositie hebben inwoners van Flevoland ‘hun Flevoland’ geschilderd. Simonse vindt de kunstwerken mooi, maar is zelf niet zo’n denker bij kunst. Wanneer het over de Randstadprovincie gaat, komt de Flevoland-emotie van Simonse pas echt bovendrijven. “Ik weet niet wat de minister bezielt met deze plannen. Volgens mij los je hier niets mee op. Pak dan heel Nederland aan in plaats van alleen deze regio. Ga dan voor landsdelen of zoiets dergelijks.”
Almere en Lelystad zijn wel voor de samenvoeging van de Randstadprovincies. “Ik zou willen dat Almere zich meer Flevolands zou voelen. Want wij zien Almere als de motor van Flevoland. Draag dat dan alsjeblieft ook uit.” Volgens Simonse kan de samenvoeging van de provincies alleen maar negatief uitpakken voor de stad. “Als ik kijk hoeveel aandacht we schenken aan Almere, dan denk ik ‘beter kan je het niet hebben’. We hebben maar zes gemeenten en korte lijnen. De Randstad is een ondoorzichtig web met allemaal overheidslagen waar je niet doorheen komt.”
Aanhangsel
Als de samenvoeging van de provincies doorgaat, zal een deel van Flevoland zich bij andere provincies voegen, zo verwacht Simonse. “In het voorjaar hebben we een bijeenkomst georganiseerd met leden van de Christen Unie en de SGP in de Noordoostpolder over ‘wat als…’. We hebben gevraagd bij welke provincie mensen zich het meeste thuis zouden voelen als het onderste gedeelte van Flevoland wel bij de Randstadprovincie zou gaan. Daar kwam één geluid uit: Overijssel. En dat terwijl ik van mijn ouders weet dat we voor 1986 dachten dat we bij er maar een beetje bij hingen, bij Overijssel.” Is Flevoland dan niet altijd een aanhangsel? “Ja, dat hebben we ook wel een beetje, maar toch voel ik me een volwaardige Flevolander.”
In de praktijk wordt er nu al veel samengewerkt door de provincies. Daarom lijkt alsof met de samenvoeging van de provincies alleen de naam verandert. Waarom is Simonse zo fel tegen de Randstadprovincie, als burgers uit de Noordoostpolder er blijkbaar niet onwelwillend tegenover staan om zich bij Overijssel aan te sluiten? “Dat is een goed punt, maar het mooiste is als we gewoon Flevoland blijven. Anders wordt ‘het Flevolander zijn’ van ons afgenomen.”
Emotie
Uw standpunt is dus eigenlijk puur emotioneel. “Ja, dat is emotioneel ja. We zijn allemaal hetzelfde als Flevolanders. Als je richting Kampen gaat, ga je toch een ander soort mens tegemoet.” Wat dan precies het verschil is? “Dat is moeilijk. Ik weet niet of ik het zo zwaar mag zeggen, maar we hebben wel wat met elkaar, wij Flevolanders, mensen van het nieuwe land. Onze ouders hebben iets opgebouwd, en daar willen wij aan verder gaan. We zijn trots dat het in 1986 een nieuwe naam kreeg: Flevoland. Natuurlijk zit daar emotie bij. We willen vrije vogels blijven.”
