De ‘baromètre Elabe’ geeft een vertrouwen aan van 45 procent. Aardig in deze is dat Hollande vijf jaar geleden begon met 55 procent. Toen hij klaar was, had hij nog maar 4 procent Fransen over die hem zagen zitten, daarom ging hij niet voor herverkiezing. Dat belooft wat, zou je kunnen denken, maar laten we niet te vroeg juichen of treuren, al naar gelang onze politieke gesteldheid. Een groot voordeel van het hebben van een president, is dat er geen ellenlange kabinetsformaties nodig zijn. Hij kiest een eerste minister uit, vervolgens benoemen ze samen alle ministers en staatssecretarissen, klaar is Kees.
In welk land wordt een uitgever minister van cultuur? Alleen in Frankrijk. Mevrouw Nyssen aangenaam, van Actes Sud, een van de betere Franse uitgeverijen. Ze schijnt dan wel weer antroposoof te zijn, wat minder, maar niemand is volmaakt. Wat waar is, is waar: Macron is met een interessant kabinet gekomen. Een premier en ministers van centrum rechts, andere ministers van centrum links. Zijn eigen partij REM, République en Marche, is in oprichting en zal bij de parlementsverkiezingen in juni moeten bewijzen wat ze waard is.
In het kabinet zitten 11 vrouwen en 11 mannen. Allemaal hoteldebotel van de EU, niet verbazingwekkend. Macron zelf is zo eurofiel dat je zou kunnen gaan denken dat Frankrijk als land zijn langste tijd heeft gehad als deze president school maakt. In Frankrijk wordt de ploeg nu al ‘de Europese regering’ genoemd.
Nog een minister: die van ‘gelijkheid tussen vrouwen en mannen’. Ja, hebben ze hier, en ze heet Marlène Schiappa. Wat een achternaam denkt u misschien. Haar vader is Corsicaans, daar heten ze zo. Ze ziet er geweldig uit, mag ik dat zeggen? O help, er wordt op de deur gebonsd. Het seksistische Geenstijl heeft haar nog niet gespot, maar daar kun je op wachten. Het woord dat ze voor haar gaan gebruiken, weet ik ook al, maar ga ik hier niet noemen, anders heeft TPO straks ook geen adverteerders meer.
Schiappa heeft naam gemaakt met een blog: ‘Maman travaille’, mama werkt, ook een soort ‘community’. 8000 bezoekers per dag, daar lachen ze dan weer om bij GS. Zij werkte ook als adjunct-burgemeester van Le Mans, net als in Nederland zijn in Frankrijk baantjes op gemeentelijk niveau vaak een opstapje naar de landelijke politiek. Anders dan in Nederland, is bijna ieder parlementslid en iedere politicus van enig gewicht ook ergens burgemeester. Deze Schiappa heeft speciaal talent voor het spagaat. Ze is militant feministe -dat staat in haar zelf-geredigeerde biografie-, heeft zich altijd met emancipatie en gelijkheid van man en vrouw bezig gehouden, en nu deze functie. Aan de andere kant heeft zij zich vaak ingezet om het zogenaamde ‘recht’ te verdedigen van vrouwen van een bepaald geloof om iets voor hun gezicht te hangen.
Daar is in Frankrijk veel meer over te doen dan bij ons, omdat de republiek gestoeld is op ‘laïcité’, een strikte scheiding van staat en religie, en volstrekte neutraliteit van de overheid wat betreft religie. Voor Schiappa draait het allemaal maar om één ding, u raadt het al: islamofobie.
Ze trok ook ooit -in de Huffington Post– fel van leer tegen toenmalig premier Manuel Valls, omdat hij het virulente antisemitisme in de banlieu’s had gesignaleerd. Je moet je hoofd in je achterste hebben om dat te missen, maar volgens haar was er niks van aan. En ze kon het weten, want ze was zelf in een kansenwijk van Bastia opgegroeid, de hoofdstad van Corsica. Aan dat stuk en haar theorie kloppen zoveel dingen niet, dat ik het hier maar bij wil laten. Er wordt haar verweten na de aanslag op Charlie Hebdo in plaats van het algemene ‘je suis Charlie’ gekozen te hebben voor het -in dit kader ietwat verdachte- motto ‘we zijn allemaal samen’. O wacht, ze heeft ook nog een hoop boeken geschreven, waarvan één roman: ‘Niet meer dan 4 uur slaap’. Geenstijl, waar blijft de eerste grap daarover.
Serieus, je begrijpt die titel wel als je ziet wat deze 37 jarige moeder van twee dochters allemaal al heeft gedaan, opgericht, geschreven en gewerkt, dat is echt niet mis. Je wordt hier natuurlijk ook niet zomaar minister, zoals in sommige andere landen. Wel president, zie Hollande, dat is weer een ander verhaal.
Om af te ronden geef ik u graag nog een opvallend dingetje van deze nieuwe regering mee, waarover in Frankrijk gegeneerd wordt gezwegen door iedereen die niet de hele dag met de Europese vlag zwaait, zeg maar het grootste deel van de bevolking. Macron heeft meteen het Ministerie van Buitenlandse Zaken laten omdopen in het Ministerie van Europa en Buitenlandse Zaken. Dit is geen grap, ik herhaal: dit is geen grap. Ik moest meteen aan 1984 denken, het boek met al die vreemde ministeries, maar dat zal mijn subversieve politieke inborst wel weer zijn.
Hij windt er in ieder geval geen doekjes om.
