Voordat Ubisoft begon met zijn persconferentie op de E3 wensdroomde ik dat ze alleen even kort het podium zouden nemen en zeggen: ‘Sorry. We bedachten ons net dat we toch niet doodsaaie kutgame nummer zoveel gaan aansmeren met leugens. We zullen mediteren op zinvollere carrièremogelijkheden. Toedels.’Maar nee, toch hetzelfde liedje. Assassins Creed en Far Cry komen er weer aan, joepie. Dat betekent dat we weer stoer mensen kunnen omduwen en vlaggetjes mogen verzamelen, nu met Egypte als decor. Voor Far Cry 5 heeft Ubisoft een hele nieuwe boef bedacht om het hoesje te sieren. Kun je naar hem kijken terwijl je je afvraagt waarom je het spel ook alweer speelt.
De trailers van deze vlaggenschip-games oogden als vanouds filmisch en veelbelovend. Vol actie, avontuur en een plot met heuse spanningsboog. Dat we op release meterslange to-do lijstjes afvinken vol kutklusjes, en dat het er helemaal niet zo tof meer uitziet als in die trailers, daar hebben we het niet over. Er zal nu vooral gejuich en geklap moeten klinken.
Het luide applaus tijdens Ubisofts aankondigingen contrasteerde hevig met wat er getoond werd. Ik twijfelde erdoor even of ik niet gek aan het worden was. De live comments van mede-kijkers op de stream stelden me gerust.
Klapvee versus het internet
De aankondiging van een Mario/Rabbids crossover was een van de pijnlijkste momenten. Ze hadden ervoor namelijk de vader van Mario, Shigeru Miyamoto, opgetrommeld voor het stunteligste interviewtje ooit. Een interview waarin Miyamoto hulpeloos toekeek hoe zijn Mario werd uitgehuwelijkt aan Ubisofts mislukte Minions. Ik wilde door het scherm heen een arm om hem heen slaan en fluisteren: ‘Ga naar huis, je hoeft hier niet te zijn.’
Toch een lichtpuntje op de valreep: Beyond Good and Evil 2. Dit lang uitgestelde, onduidelijk-of-überhaupt-in-ontwikkeling zijnde vervolg komt er dus toch echt aan. En dat is bijzonder. Beyond Good and Evil is namelijk een game uit een tijd waar Ubisoft nog een ziel had. Een tijd waarin avontuur beleven belangrijker was dan 100% synchroniciteit halen, en je voor je rugzak niet eerst 4 zwijnen en 6 beren moest doodmaken.
Het was ook een spel uit de tijd waar Ubisoft nog risico’s durfde te nemen. Nu een vervolg erop aangekondigd is (aan het einde nog wel, inclusief huilende developer) zou dit zomaar eens de geboorte van een nieuw Ubisoft kunnen betekenen.
Maar waarschijnlijk niet.
