Vier jaar lang heeft men erop moeten wachten, een nieuw album van Weezer. Sinds vrijdag is het negende studioalbum van de band, Everything Will Be Allright In The End, te beluisteren. Geen spannende evolutie van de band, geen ingewikkelde veranderingen, gewoon een heerlijk Weezer-album. Zoals we de band kennen.
Weezer wordt in 1992 opgericht in Los Angeles en gaat daarmee al even mee. Zanger en gitarist Rivers Cuomo en drummer en later ook gitarist Patrick Wilson zijn de enige die vanaf de oprichting tot heden in de band zitten, de formatie wisselt in de loop der jaren nog wel eens. In 1995 scoren ze een hit met Buddy Holly. Sindsdien heb je ze ongetwijfeld wel eens voorbij horen komen met nummers als Island in the Sun en Pork & Beans.
Ondanks dat de band niet altijd even veel stof doet opwaaien of enorme nummer 1-hitjes scoort, gaat de band wel al 22 jaar mee. Everything Will Be Allright In The End laat wederom zien waarom de band al even meegaat, de droge stem van Cuomo, de bijna dansbare postpunk-rifjes en de stekende teksten in combinatie met muzikaal sterke nummers. Ook op het negende album is het typische, droge Weezer-geluid terug te horen. Vernieuwend is het niet, maar misschien is juist het herkenbare geluid de kracht van de band. Weezer teert niet op grote hits, Weezer teert op een vast concept wat bij een vaste groep fans goed werkt.
Dat de band niet teert op hits, betekent overigens niet dat er geen potentiele hits op Everything Will Be Allright In The End staan. Vooral Back To The Shack, de eerste single van het album, Eulogy for a Rockband, The British Are Coming en I’ve Had It Up to Here blijven hangen. Het zijn droge, punk-achtige nummers met hier en daar snerende teksten richting de muziekindustrie. De nummers liggen in de lijn van Pork & Beans en Memories, de laatste grote hit van de band in Nederland.
Het tweede gedeelte van Everything Will Be Allright In The End verliest zijn punk-geluid. Vanaf Foolish Father is er meer ruimte voor de muziek. Geen snelle, dansbare nummers, maar meer plek voor de instrumenten. Het ritme wordt verlaagd, gitaren krijgen meer ruimte en de muziek klinkt meer beheerst. Een fijne afwisseling na negen redelijk harde en snelle nummers.
Volgens het persbericht is Everything Will Be Allright In The End voortgekomen na een keuze uit meer dan 200 nummers die Weezer de afgelopen tijd heeft geschreven. Het is ze gelukt een goede balans te vinden in de nummers en daarmee en zowel catchy als afwisselend album neer te zetten zonder het Weezer-geluid te verliezen. Ze blijven droog, scherp, punky en muzikaal sterk. Als alle 200 nummers die de band heeft geschreven deze kwaliteit hebben, kunnen we nog heel wat fijne, soortgelijke albums van Weezer verwachten.
