Het verschil tussen het hedendaags uitwisselen van standpunten en de onderliggende democratische waarden die onze cultuur vormde.
Onlangs kwam een belangrijk boek uit: De democratie en haar media (De blauwe tijger) van de pas gepromoveerde filosoof Sid Lukkassen.
Arnout Maat schreef in zijn recensie voor TPO:
“Ik vind Lukkassen een van de meest interessante en erudiete denkers van dit moment. Vriend en vijand zal het hier, na het lezen van Lukkassens cultdebuut Avondland & identiteit (2015) mee eens zijn. Ook dit nieuwe boek stelt niet teleur. De democratie en haar media laat zich lezen als een even epische als pessimistische analyse van de huidige staat van de Westerse democratie en het publieke debat. Het is de publieksversie van zijn aan de Radboud Universiteit voltooide proefschrift De democratie en condities van communicatie. Die laatste titel is beter gekozen, omdat het mediawezen, naast tijd en ruimte, slechts één van de condities van communicatie vormt. In het proefschrift staan de volgende vragen centraal: ‘Is het mogelijk dat representatieve democratie gebaseerd is op communicatieve voorwaarden die deze democratie zelf maar in beperkte mate kan waarborgen? En is daarom de alom beklaagde crisis van de democratie juist als een crisis van de communicatieve voorwaarden te beschouwen?’ Om deze vragen waarlijk te kunnen snappen, moeten we eerst zien te achterhalen wat Lukkassen verstaat onder begrippen als ‘democratie’ en ‘representatie’.”
Volgens Maat toont Lukkassen een belangrijk kruispunt in de democratie namelijk deliberatie versus identificatie. Volgens Maat is het grote kruispunt in het boek van Lukkassen dat hij het verschil aangeeft tussen hedendaags uitwisselen van standpunten en de onderliggende democratische waarden die onze cultuur vormde.
Lars Benthin is derdejaars student bestuurskundige. Hij praat met Arnoud Maat verder door over dit belangrijke boek van Sid Lukkassen.
