Soms…wat zeg ik- váák kan het buitengewoon verfrissend zijn om jezelf een ogenblik los te rukken uit de lokale blubber teneinde de treurnis die zich ver beneden je uitstrekt in een jenseits-perspectief te beschouwen. Jezelf met andere woorden boven de partijen op te stellen, en dan bij voorkeur gezeten op een portiekschommel bij een met klimop omwikkelde cottage in het Engelse Lake District.
En het ziet er niet best uit allemaal, luitjes. Een groot klomp-kluwen van partijen wedijvert om de lafbokaal voor meest soevereiniteit-uitbestedende partij van Nederland- en de wedloop is in volle gang, hoe straf de anti-EU-retoriek ook klinkt rondom verkiezingstijd. Sterker: je kunt er bijna van op aan dat hoe harder men roept ‘minder EU, minder superstaat!’, hoe dieper men zich ingraaft in de endeldarm van de eurocratische apparatsjik, zoals ook wel blijkt uit het feit dat de gevestigde partijen, in wisselende samenstellingen, nog niet het begin van een koerscorrectie hebben ingezet. Volgens voorstanders is Nederland er dan ook bij gebaat om wat in te leveren qua zelfbeschikking in ruil voor economisch welbehagen; volgens critici is juist sprake van een welvaarts-ondermijnende uitbesteding aan een transnationale Leviathan.
Een en ander werd onlangs treffend geïllustreerd toen de grote boze Donald Trump het voornemen uitsprak om zijn handen van het fopakkoord van Parijs af te trekken. Wat er vervolgens gebeurde zal je verbaasd doen staan! De ijskappen begonnen er spontaan van te smelten, zal ik maar zeggen. Er moest stante pede cash worden overgemaakt, een ton in euro’s totaal, opdat het internationale VN- klimaatcommissariaat IPCC niet samen met het klimaat zou opdrogen in de centrifuge.
Natuurlijk staat die laatste storting in geen verhouding tot de pathologische stortingen die wij als land gewoon zijn te doen, bij voorkeur aan chronisch falende EU-lidmaten, maar het is een prachtige illustratie van Nederland als beste jongetje van de klas, want wie stond daar als eerste klaar met de collectebus om de aflaten op te halen? Juist! Nederland.
Altijd. Nederland.
In het klein zie je dat terug bij de lokale snackgelegenheden in Veghel, waar men aan de ene kant de frikadellen tegen een ‘actiekorting’ aanprijst, terwijl de prijs van kroketten aan de andere kant naar boven wordt afgerond om de jaarlijkse contributies aan het Groot Interregionaal Snackverein (GmbH) te kunnen blijven voldoen. Nu is het niet alsof Nederland er überhaupt een gewoonte van maakt om de hand op de knip te houden als het gaat om pecuniadumpingen in de bodemloze put van internationale fopakkoorden, sterker: iedereen en zijn moeder mag zich de gelukkige ontvanger noemen van gedevalueerd gratis geld uit de broodbuidel van Den Haag, dus deze symbolische geste kunnen we ook wel lijden – maar het feit dat juist ons land als eerste rondging met de bedelnap illustreert wel hoeveel het er Nederland om te doen is goeie sier te maken op het internationale podium.
En van alle internationalisten die ons land rijk zijn, spant de VVD de absoute kroon. Als er stemmen moeten worden gewonnen spreekt de partij als een winnende Wiegel, maar als die stemmen eenmaal gewonnen zijn, dan neigt ze meer naar een marchanderende Marx. In schril contrast met de lijn Wiegel gooit de tegenwoordige VVD de deur dicht in het gezicht van een ieder en een elk die een argument formuleert tegen de mandaatloze verdragencultuur, waaruit ook blijkt hoe ver de VVD is weggedreven van de oude partijlijn, namelijk dat je ten principale niemand uitsluit, aangezien de keuze voor samenwerking met deze of gene uitsluitend af dient te hangen van de vraag met welke partij je zoveel mogelijk van je eigen program kunt realiseren.
Enige probleem is dat we helemaal niet wéten wat het program is van de VVD, want alles wat de partij is of beweert te zijn, is onder voorbehoud van toekomstig gekonkel. Een partij van schipperen, inleveren en gemakzuchtige berekening, die zich uitsluitend heeft bekwaamd in het winnen van verkiezingen. Daarom zou ik van de gelegenheid gebruik willen maken om de VVD om te dopen tot de VVDD: Verslaafd aan Verdragen, Democratie be Damned.
