Kijk, dat doen ze – de moslims – toch weer handig. Jarenlang invreten in de Nederlandse politiek en zodra ze met genoeg zijn, uitbreken en hun ware gezicht laten zien. De Turkse Coup in de Rotterdamse wijk Feijenoord was een voorproefje; daar werd gewoon de lokale PvdA overgenomen in een hybride veroveringstactiekje tussen schaap in PvdA-kleren en zetelroof in.
Daarna ging het snel, er kwamen lokaal allerlei moslimpartijtjes op, onder meer in Arnhem, Rotterdam en Den Haag. En middels zetelroof bij, wederom, de PvdA bereikte de politieke islam in Nederland een dieptepunt met de oprichting van DENK.
Laatste loot aan de woestijnstam der islamitische zetelrovers: Mohammed Anfal die van Leefbaar Rotterdam switchte naar moslimpartij NIDA. Behendig, en niet alleen om de doorzichtige strategie.
Dergelijke figuren creëren hun eigen niche. Want partijen denken nu wel drie keer na voordat zij een moslim op een verkiesbare plek zetten. Is de islamitische aspirant-politicus een Marcouch of Aboutaleb, of een Kuzu of Anfal? Moslim-overlopers scheppen zelf de argwaan tegen hun eigen geloofsbroeders.
Daarvan geven zij de blanke kafir de schuld, zie je wel, ze moeten ons niet, ze vertrouwen ons niet, en dat is weer bestaansrecht voor opruiende, exclusief islamitische segregatiepartijen. Het risico dat een moslim een beroepsmoslim blijkt en uiteindelijk gewoon een pionnetje is van het Grote Islamiseren, is gewoon te groot om ze nog zomaar een zetel toe te vertrouwen.
Het stuit u tegen de borst, mijn spreken van ‘de moslims’, ‘beroepsmoslim’ en ‘moslim-overlopers’? Vrees niet, ik bewijs overlopers en moslim-partijen juist een dienst. Als geen ander spinnen zij garen bij hun zelf georkestreerde polarisatie. De groeiende afkeer van de sluip-islam is hun zuurstof.
De oplossing voor dit probleem is heel simpel, trouwens: maak zetelroof bij wet onmogelijk. Stop de politieke rooftocht van kwaadwillende moslims, dan kunnen politieke partijen met een gerust hart weer veelbelovende islamitische kandidaten op hun lijst zetten.
