In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, en Abou Mohammed, de drijvende krachten achter de website Raqqa is being slaughtered in silence. Abou Ibrahim heeft zijn stad moeten ontvluchten vanwege een IS-doodsvonnis, Abou Mohammed verblijft nog steeds in Raqqa. Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en Abou Mohammed wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
De serie staat onder redactie van Jan Jaap de Ruiter. ThePostOnline beschikt over kopieën van de chatsessies die in het Engels en Arabisch plaatsvonden. Vandaag deel 4: ‘Ook een Islamitische Staat moet bestuurd worden’. (Klik hier voor deel 1 ‘Onderwijs in de Islamitische Staat’, hier voor deel 2 ‘Twee soorten vrouwen in de Islamitische Staat’, hier voor deel 3 ‘Het lot van de christenen in Raqqa’ en hier voor deel 4 ‘Ook een Islamitische Staat moet bestuurd worden’) . Vandaag deel 5 ‘Het lot van de ongelovigen’.
Het lijkt voor een westerling misschien voor de hand te liggen dat een ongelovige in de ogen van de aanhangers en strijders van de Islamitische Staat mensen zijn die geen moslim zijn, zoals joden, christenen en yazidis. Niets is echter minder waar. In de ideologie van Islamitische Staat is het begrip ongelovige zeer ruim gedefinieerd. En het blijkt vooral van toepassing op mede-moslims.
Kern van het begrip ‘ongeloof’, of ‘koefr’ in het Arabisch, is de overtuiging dat God, Allah, één en ondeelbaar is. Deze overtuiging roept op zich nog weinig bevreemding op, zeker bij westerse christenen. Ook zij geloven in één God, al bestaat deze op een mysterieuze wijze uit een Vader, Zoon en Heilige Geest. Maar de christelijke God en ook de joodse God zijn in principe één. De IS-geestelijken hebben echter een bijzonder strikte interpretatie van de consequentie van die eenheid Gods. De Sharia komt voort uit God en is dus een goddelijke wet. De Sharia respecteren betekent dan ook de Eenheid Gods respecteren. Zou je andere wetten dan de Sharia gehoorzamen, dan betekent dat dat je Gods eenheid breekt. Je dient dan twee wetten, twee goden, en daar staat de doodstraf op. Zo simpel ligt dat bij IS (en overigens ook bij andere jihadistische stromingen).
Zou je dan in dienst staan van wat voor organisatie dan ook maar die regels of wetten implementeert –zoals democratische- die niet stroken met de Sharia dan bestaat de organisatie uit ‘kaffers’, ongelovigen en die dienen met de dood gestraft te worden. Voor je het weet ben je dus een ongelovige en dat geldt ook voor de mede-activisten van Abou Ibrahim waarvan er een aantal opgepakt is. Alle op beschuldiging van ‘koefr’. Ibrahim noemde in een eerdere column namen van zijn opgepakte en soms vermoorde kameraden. Meer over vier van hen in het volgende.
Muhand Haj Obaid, vermoord door IS
‘Muhand Haj Obaid was een heel energieke activist tijdens de revolutie tegen Assad. Iedereen in de stad was dol op hem. Toen Daesh (de Arabische naam voor IS) de stad bezet had, vond er in een koffiehuis een vergadering plaats over de ontwikkelingen. Muhand leverde stevige kritiek maar hij wist niet dat er Daeshspionnen aanwezig waren. De volgende dag werd hij op klaarlichte dag in het centrum van de stad ontvoerd. Niet veel later werd zijn lichaam gevonden op het platteland. Hij was geboeid, zijn ogen waren geblinddoekt en hij was twee keer in zijn hoofd geschoten. Dit om de boodschap over te brengen dat Daesh overal ogen en oren had en in staat was de jonge activisten te pakken en te doden’.
Abdoellah al-Khalil
‘Tragisch is ook het lot van de mensenrechtenadvocaat Abdoellah al-Khalil die al ten tijde van het Assadregime activisten die in de gevangenis zaten verdedigde. Hij was ook de enige tegenkandidaat die zich verkiesbaar stelde in de Syrische Presidentsverkiezingen van 2007. Niet veel later werd ook hij in de kerkers van Assad geworpen om daarna in diezelfde kerkers vast te zitten als Daeshgevangene.’
‘Het verdrietigste verhaal is wellicht dat van het activistenstel Samar Saleh en Mohammed al Omr, twee jonge mensen. Zij werkte bij een goede doelenorganisatie om arme mensen voedsel en hulp te verschaffen en hij gaf jongeren media- en journalistieke trainingen. Toen ze op een dag naar Aleppo gingen werden ze door Daesh aangehouden en meegenomen. De smeekbeden van de moeder van Samar mochten niet baten’.
Mohammed al Omr en Samar Saleh
De beschuldiging van Daesh aan het adres van deze mensen is in alle gevallen ‘koefr’, ‘ongeloof’. De activist Muhand uitte ongezouten kritiek op Daesh, wat wijst op influisteringen van de duivel. Want wie nadenkt, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat de Islam zoals IS die propageert de ene waarheid is. Abdoellah al Khalil is hoe dan ook schuldig aan ‘koefr’ omdat hij als advocaat in dienst staat van de niet-goddelijke Syrische wetten, ook al verzette hij zich tegen Assad. De twee jonge mensen werkten voor niet-religieuze organisaties hetgeen vanuit het IS-perspectief ook gelijk staat met ‘koefr’, want geen enkele organisatie heeft bestaansrecht dan onder de banier van de Sharia.
In de eerdere delen van deze serie werd al duidelijk hoe monochroom zwart Islamitische Staat is. Door haar extreme interpretatie van de Eenheid Gods blijft er vrijwel geen menselijke en dus maatschappelijke variatie meer over: kinderen, vrouwen, christenen, allen moeten ze geloven aan de consequenties van deze in beton gegoten overtuiging. Er is zelfs geen ruimte voor goed bedoelende mensen die naar eigen zeggen ook moslim zijn maar tegelijkertijd anderen willen dienen in andere verbanden. Daesh ontneemt hen dat recht. Daesh ontneemt hen daarom het leven.
Translation by Hans Verhulst here
