Ik ken Polly (hieronder in een indrukwekkende rant over Canada) inmiddels ook een beetje offline. Een moedige (en hele grappige) vrouw met een haarscherp gevoel voor wat echt is en wat niet, oftewel oog voor de realiteit – die in hoog tempo ontkend wordt in Canada. Ze heeft een man, een dochter en houdt van tuinieren. Hier kondigt ze aan dat ze haar geliefde land wil verlaten. Ze geeft haar mening over het nieuws dat ‘een (transgender) man een baby kreeg‘ en dat het verboden is in Canada om niet mee te gaan in die leugen. Verder zegt ze:
“Hoe lang duurt het voordat het waar is in onze hoofden, uit naam van de vrede. (…) We zijn al zo lang meegegaan in de leugens dat we nu op het punt zijn aanbeland dat ze kunnen zeggen dat ‘mannen baby’s kunnen krijgen’. Zo ver hebben we het laten komen.”
“Nineteen-Eighty-Four is het meest depressieve boek ooit.”
“Het is niet gezond om in Canada te blijven. De realiteit ontkennen is ongezond.”
“Deze overheid is onbetrouwbaar, ze misbruiken ons. Ze zeggen nu: ‘Canadese waarden bestaan niet’. Als je dat ontkent ben je een racist. Terwijl iedereen voelt het, dat de Canadese waarden verdwijnen. Maar daarover mag je niet klikken. Hoe is het mogelijk om nog een goed mens te zijn tegenwoordig? Mensen snappen er niks meer van.”
“Censuur is zo opdringerig nu, het is groter dan de wet, met die ‘hatecrime’ cultuur. Ze zeggen: ‘oh maar je wordt niet in de gevangenis gegooid hoor’. De gevangenis zou een opluchting zijn!”
