Driewerf hoera voor de mainstream media en hun zeer eigenzinnig en kritisch journaille! Na lange tijd niks te melden te hebben – een moslimaanslagje hier en daar, wie maalt daar nu nog om – rijdt een geesteszieke kwiet een vrouw dood in het Amerikaanse Charlottesville. Laat die kwiet nu op datzelfde ogenblik aanwezig geweest zijn op een betoging bestaande uit ‘een amalgaam van rechts, extreemrechts en neonazi’s’ (dixit de objectieve Vlaamse toiletrol De Morgen van 15/08, dat de kans niet onbenut laat om meteen eenieder die niet links is als een nazi weg te zetten) en de goede verstaander begrijpt onmiddellijk: hier gaan we voor de komende 5 weken.
Er wordt wat af ge-charlottesvilled. Vaders, moeders, aangetrouwde zussen en derdegraadsverwanten van omaatjes die jaren geleden in Virginia gewoond hebben, worden door de uitermate kritische journalisten opgespoord en (uit)gevonden. Wonderwel breken al die door de Sherlock Holmesen van de msm getraceerde acteurs een lans voor multicultuur en diversiteit. Hun met drama doorspekte verhaaltjes over hoe mooi samenleven wel niet kan zijn worden met graagte door de zeer hoge kwaliteitskranten en zeer neutrale staatszenders aan een nogal gemakkelijk tevreden te stellen publiek voorgeschoteld.
Tranen worden geplengd tijdens het lezen van zulke mooie sprookjes, lezers sluiten hun Marokkaanse, Turkse, of Oezbeekse buren spontaan in de armen en fonteinen spuiten niet langer saai niet-divers doorschijnend water, maar wel regenboogkleurig levenselexir dat zich is gaan vormen op basis van de plotse opstoot van intermenselijke liefde, die op haar beurt een gevolg is van het “positief project” waaraan de reguliere media zich met behulp van een policore kadaverdiscipline al die jaren hebben gewijd.
Artistiek en alwetend. En sociaal!
In televisieprogramma’s, in scholen, in theaterzalen, in hippe-loungebars-alwaar-kunstenaars-zich-vergenoegen-in-elkanders-aanwezigheid en in het egalitaristische kraakpand-alternatieve-vereniging-sociaal-artistiek-sociaal-sociaal-sociaal Poortgebouw in Rotterdam klinkt de stem van de revolutie luid: ‘Alle voortekenen voor een nieuw jaren ’30-scenario zijn aanwezig’, stelt professor Sorosko in de televisiestudio. Zijn zeer kritische panelmoderator knikt instemmend. De bedenkingen die hij zich doorgaans maakt wanneer er gedebatteerd wordt over een of andere geradicaliseerde moslim die een aanslag heeft gepleegd (geen kansen gekregen, gediscrimineerd enzovoort) zijn wonderwel nergens te bespeuren. De ‘empathie’ waarover de studioprofessor en zijn zeer kritische moderator door de band beschikken, al was het maar door erop te wijzen hoe weinig ‘empathie’ anderen wel niet hebben, lijkt veilig opgeborgen in de kluis-waarvan-de-sleutel-enkel-wordt-bovengehaald-in-geval-van-een-misdrijf-gepleegd-door-allochtonen-moslims-of-mensen-die-pro-diversiteit-zijn.
‘Het moet maar eens gedaan zijn met het dulden van tegenspraak’, oppert kunstenares-kraakster Sterre, die haar dreadlocks voor de gelegenheid in regenboogkleuren heeft geverfd. ‘Bash a nazi!’, repliceert pandgenoot Polle vanachter zijn gezichtscamouflerende bandana (krakers doen niet aan familienamen en hebben geen benul van de manier waarop je een hoofddoek moet opzetten).
Dood aan alle slechteriken!
Enfin, het komt erop neer dat de ‘Goeden’ unisono de ‘Slechten’ tegemoet zullen treden. Niet op het slagveld, uiteraard. Wel met behulp van ‘de politiek’. Deze ultieme schakel kan al die diversiteitsdrammers die enkel misdrijven zien indien gepleegd door ‘rechtsen’ helpen om álle critici schaakmat te zetten. Onder druk van Duyvendakkers en Cohn Benditters zijn in het recente verleden al wetten doorgedrukt die het mensen met een andere mening onmogelijk moeten maken het globalistische sprookje van de superdiversiteit te ruïneren. Indien tot politicus gepromoveerde activisten de handen in elkaar slaan met principeloze opportunisten genre Guy Verhofstadt en mutti Merkel bestaat de kans dat de ‘nieuwe revolutionairen’ (de betekenis van het woord ‘revolutionair’ is in de loop der tijden veranderd, in die zin dat propagandisten van het establishment vandaag de dag ‘revolutionairen’ heten) vanuit hun televisiestudio’s, sociaal-artistieke theaterzalen en Poortgebouw in Rotterdam het Europees (uiteraard ‘positief’) project mede vorm kunnen geven. ‘Een paar stevige mondsnoerwetten, dát zal ze leren’, klinkt het in de hoofden van de zelfverklaarde antifascisten.
En zo geschiedt. Want Charlottesville past perfect in het demoniseringsvertoog dat mainstream media nu al jarenlang door de mensen hun strot proberen te rammen. Het vormt de cynische opmaat naar nog meer beknotting van de vrije meningsuiting, naar een steeds meer onvrije samenleving waarin iedereen het met iedereen over alles eens is. U bent tegen superdiversiteit? Dan, voorwaar, bent u een charlottesviller!
Momenteel woedt er een heuse oorlog tegen het establishment onwelgevallige sociale mediakanalen, tegen politieke partijen die échte oppositie willen voeren en de facto tegen iedereen die het niet met iedereen eens wil zijn. De mondiale gelijkschakelingsterreur gaat hand in hand met de islamitische.
