Er zullen op dit moment zonder twijfel meerdere politici in Amerika rondlopen, die een betere president zouden zijn dan de huidige. “Iederéén beter dan Trump”, zegt u misschien. Maar het is niet relevant. Het gaat niet om een betere of de beste, maar om wie er als president gekozen is. Wie dat laatste vergeet, is bereid tot een veldslag waarin alles is geoorloofd.
Het publieke optreden van Donald Trump naar aanleiding van de rellen in Charlottesville is al anderhalve week in het nieuws. Voor een deel omdat Trump zelf blijft terugkomen op zijn eigen uitspraken, deels omdat journalisten en televisiepanels er geen genoeg van krijgen. What’s new?
Trump is geen politicus. Was hij dat wel, dan had hij beter nagedacht over een veroordeling van de neo-nazi’s in Charlottesville en was het gevecht met de media überhaupt niet zo geëscaleerd. Maar Trump stuntelt en ruziet wel. En twittert.
De afkeer die dat oproept gaat veel verder dan het kritisch volgen van een president. Het dedain waarmee CNN-anchors als Jake Tapper, Anderson Cooper en Chris Cuomo over Trump spreken laat geen ruimte meer voor faireverslaggeving. Zij hebben maar één gedachte: die man moet weg. By all means necessary. En zij zijn niet de enigen.
Dit activisme knalt van tv-schermen, weekbladencovers, nieuwssites en krantenkolommen. Alle verdenkingen – van samenzwering met Putin tot antisemitisme en twijfels over zijn geestelijke gezondheid – dienen dat ene doel: het beschadigen van de president om hem te zien vertrekken.
De voorbeelden hieronder zijn een greep uit het internationale aanbod van de afgelopen dagen. Sommigen lijken misschien grappig van opzet, maar de boodschap is steeds dezelfde: hij is ongeschikt en moet weg.
Zo portretteert de Israëlische kwaliteitskrant Haaretz Trump als een schande voor alle mannen. Trump is verre van een echte man. Niet als president en ook in bed een blamage. Zo weet de krant. Ook weekblad Newsweek ziet een sul en een zak.
De kwaliteiten van de president stellen anderen voor een quasi dilemma. Televisiejournalisten vragen zich op tv hardop af of je je op tv hardop mag afvragen of Trump een racist is. En of hij het ambt wel aankan.
En psychologische test zou zoiets moeten aantonen – vindt een Democraat in het Huis van Afgevaardigden – en diende daartoe deze week een voorstel in. Voor een andere prominente Democraat is zo’n test overbodig en kan Trump onmiddellijk vertrekken. Sleutels van het Witte Huis afgeven en dan ook maar meteen dat eredoctoraat inleveren. Een eis van duizend studenten in Pennsylvania.
Vergelijkingen met Obama lopen altijd uit op een nederlaag voor Trump. Vergelijkingen die van alles moeten aantonen, maar vooral dat.
Een aantal opiniebladen trekt eensgezind een conclusie naar aanleiding van de rellen tussen neo-nazi’s en antifa’s in Charlottesville: die rellen en de reactie erop van Trump hebben eindelijk zijn ware aard getoond. De Duitse weekbladen Der Spiegel en Stern gaan daarin het verst. Voor de eerste is Trump lid van de racistische Ku Klux Klan; voor de tweede is hij de opvolger van Adolf Hitler.
Trump kan afstand nemen van de KKK wat hij wil, het is niet genoeg. Of zoals de Volkskrant woensdag kopte: ‘Al dan niet terecht, antisemitisme kleeft aan Trump‘. Zelfklevend racisme: als iedere racist van Trump houdt, dan zal Trump ook wel van racisten houden. Dan zal hij er zelf ook een zijn.
Voor acteur Robert de Niro is het racisme van Trump evident. En voor wie nog twijfelde is er muzikant Billy Joel. Zijn statement tegen de president was deze week het dragen van een jodenster.
Je hoeft geen Trump-fan te zijn om de hetze te zien. Een lastercampagne als leidraad voor het bekritiseren en controleren van de macht. Alles is toegestaan, niets hoeft waar te zijn. Hoe gemakkelijk is het voor machthebbers je daaraan te ontworstelen?
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTL Z.
