Het opiniestuk van NPO-voorzitter Shula Rijxman in de Volkskrant waarin zij haar eigen club bewierookt is ook Elsevier-hoofdredacteur Arendo Joustra niet ontgaan. In een vlammend betoog fileert hij het artikel van Rijkman onder de kop ‘Kan Shula Rijxman een beetje dimmen?’ Voor u geknipt het deel dat gaat over de valse concurrentie waar de NPO voor verantwoordelijk is.
“Is de Publieke Omroep eigenlijk geen gevaar voor de onafhankelijke journalistiek in Nederland? Rijxman pleit, en dat mag ze in haar functie, voor het belang van de Publieke Omroep. Maar dat belang is strijdig met het belang van een levensvatbare en onafhankelijke Nederlandse journalistiek. Zo gaat Rijxman drie keer zo veel uitgeven aan digitale diensten. Dat doet ze met overheidsgeld. Daarmee gaat de Publieke Omroep nog harder concurreren met journalistieke organisaties die hun eigen broek moeten ophouden, geen geld van de overheid krijgen en met digitale diensten geld proberen te verdienen. Ik denk daarbij aan media als de Volkskrant, NRC Handelsblad, Trouw, Elsevier Weekblad en al die andere bladen in Nederland die, meer nog dan de publieke omroep, zorgen voor een pluriforme, diverse, betrouwbare en onafhankelijke informatievoorziening.
En de Publieke Omroep verstoort, met al dat overheidsgeld, het gelijke speelveld al. Niet alleen door voor 200 miljoen aan reclame uit de markt te halen, maar ook in de tijdsbesteding van consumenten en op de arbeidsmarkt voor bijvoorbeeld journalisten.
Prima dat de Publieke Omroep bestaat, maar de ‘foot print’ zoals dat tegenwoordig heet, kan wel wat minder. De Holle Bolle Gijs van Hilversum verdrukt andere initiatieven en kwaliteitsjournalistiek. En die hoge toon, alsof de Publieke Omroep heilig is en intrinsiek goed, mag ook wel wat minder.”
