Deze tekst is een bewerking van deze brief in het Parool, een podium van en voor nuttige idioten.
Lieve Janne, de boze wolf is in jouw leventje nu het engste wat er is. En terecht. Soms ook is het de wind die plotseling aan je rode bolletjesparaplu trekt, wat best wel vaak is omdat het in Nederland vaker niet dan wel een beetje leuk weer is, als kies je er natuurlijk zelf voor om met een rode bolletjesparaplu te gaan lopen, daarvan kun je niet het weer of het klimaat de schuld geven. Of, als het tijd is om te gaan slapen, een donkere kamer zonder lichtgevende eekhoorn. Niet dat die eekhoorn dat wilde maar eekhoorns in Tsjernobyl hebben weinig keuze: of besmette eikeltjes eten en licht gaan geven in het donker of omkomen van de honger. Net zo hopeloos als het leven zelf eigenlijk.
Tegen de tijd dat je deze brief zelf kunt lezen, zul je langzaam gaan ontdekken dat er meer enge dingen zijn in de wereld dan boze wolven of donkere kamers. Zoals geslachtsziektes, kanker, kinderen met leukemie, loverboys, liquidaties op de openbare weg, gewoon bij daglicht, met zware automatische aanvalswapens, ook al is het vredestijd, de radicale islam die je leeftijdsgenootjes in concerthallen opblaast en neerschiet en sowieso je leeftijdsgenootjes, die er altijd alles aan zullen doen om jou kapot te krijgen als ze daar zelf beter van kunnen worden. Zo zijn mensen. Vrouwen al helemaal, laat staan meerdere vrouwen in de puberleeftijd in een groepje vrouwen. Wat dat betreft kun je nog beter een lichtgevende eekhoorn zijn in Tsjernobyl. Of ISIS-strijder.
In de krant online zul je lezen over oorlogen (wat de schuld is van gemene meneren en altijd maar van één partij nooit twee partijen en beslist nooit een religie) en klimaatverandering (die je niet mag ontkennen, in Godsnaam, wat je ook doet, ga nooit klimaatverandering ontkennen!) Op je tablet iPhone zul je beelden zien over honger (jouw schuld!) en ongelijkheid (jouw schuld!) en de radio de NPO zal het laatste nieuws over terreur (‘extreem-rechts!’) en vluchtelingen (niet verwarren met ISIS-strijders, want dat is ‘hysterie’) in je oor tetteren.
Laat je niets wijs maken, lieve Janne, wat ze ook zeggen, het is altijd leed, het gaat uiteindelijk altijd allemaal verrot, hoe graag anderen ook proberen te doen alsof het fantastisch gaat. Ellende is van alle tijden, maar de oplossingen die we er als mensen voor vinden, gelukkig ook, terwijl voor elke oplossing weer nieuw leed en nieuwe ellende om de hoek komt kijken. Het jubelen over ‘oplossingen’ is zo zinloos en eindeloos als het bestaan zelf.
Toen ik zelf nog in de wieg lag, waren mijn vooruitzichten minder goed dan die van jou nu. Al hadden we, godzijdank, nog nooit van de radicale islam gehoord, was er onbeperkt geld waarvan mijn ouders als babyboomers het helemaal alleen voor onszelf hebben gehouden en waren er nog geen politici en filmmakers omgelegd vanwege hun mening. Ik kwam midden in de Koude Oorlog ter wereld. Opa en oma maakten zich geen zorgen over Trump, klimaatverandering of terrorisme, zij maakten zich zorgen om ‘de Russen’, ‘zure regen’ en zij protesteerden tegen kernwapens, want ze waren bang voor ‘de bom’, of maakten zich zorgen over het gat in de ozonlaag.
Met die zure regen bleek het allemaal mee te vallen trouwens: dat was allemaal bangmakerij van linkse fascistoïde types die graag controle wilden en zoveel mogelijk macht wilden uitoefenen. Controle en macht, lieve Janne, dat is wat de meeste mensen eigenlijk willen. Al zeggen ze dat nooit, uiteindelijk blijkt steeds weer dat het daar om gaat en als je dat niet van te voren weet kan dat je nog wel eens duur komen te staan. Daarom ook willen de mensen die controle en macht willen ook zo graag dat jij ‘niet bang’ bent, de ‘boel bij elkaar houdt’ en ‘positief denkt’, anders ben je straks veel minder makkelijk te manipuleren, zoals ik, je moeder, jou nu probeer te manipuleren omdat mijn ideologie nou eenmaal maar een beperkte hoeveelheid realiteit aan kan en wensdromen belangrijker vindt dan de waarheid zoeken.
Maar de ruziemakers van de Koude Oorlog maakten het weer goed met elkaar, dankzij een wapenwedloop die werd gewonnen door de Amerikanen, bijvoorbeeld onder leiding van Reagan, en de Britten onder leiding van Thatcher, twee figuren die destijds kapot moesten omdat ze ‘asociaal’ waren. Maar dat ze de Muur lieten vallen en het communisme versloegen was natuurlijk wel weer heel fijn.
Die bom, die viel hier nooit. Mede dankzij het afschrikkingseffect van de Amerikaanse atoomparaplu, de Mutual Asured Destruction. Hadden de Russen wel een bom gegooid dan waren ze, ook hier in Nederland, vernietigd. Daarom liggen er ook nog steeds B61-vrijeval-kernbommen op Volkel, om zeker te kunnen zijn dat we de vijand overal kunnen raken om keihard terug te slaan als het moet. Al die naïeve vredesdemonstranten zoals mijn ouders, jouw opa en oma, hebben dat gelukkig nooit kunnen voorkomen. Misschien was het dan wel heel anders afgelopen.
De Amerikanen en Russen brachten 85 procent van hun kernwapens naar de schroothoop, wat ook veel te maken heeft met nieuwe technische militaire ontwikkelingen, de intrede van cyberwarfare, de versnelde miniaturisatie van massavernietigingswapens en de druk van het vrije democratische Westen op de communistische dictaturen. Die, nogmaals, zo groot kon worden dankzij de kernbewapening van zowel de VS als Europa. Ondanks de terreur- en sabotage-acties van linkse babyboomers die destijds liever het vrije Westen wilden uitleveren aan de communisten.
En de zure regen en de steeds dunner wordende ozonlaag? Daar hebben we, nu we met zijn allen geen vieze cfk’s meer gebruiken, geen last meer van. Althans, dat is wat laaielichters en wensdenkers zoals ik graag blijven volhouden, maar zoals ik al eerder schreef zijn waarheden en realisme niet echt mijn ding. De zure regen bijvoorbeeld bleek gewoon helemaal niet te bestaan en de foto’s van stervende bossen bleken steeds maar weer een en dezelfde foto van een bos ergens in Zweden, waar giftige grond de boel liet afsterven, niet de zogenaamde ‘zure regen’.
Al zul je dat maar zelden horen: wij, linkse positieve progressieven slaan onszelf liever op de borst voor iets waar we helemaal niets aan hebben bijgedragen en blijven doodleuk, maar zonder schaamte, roepen dat het plaatsen van filters op industrieschoorstenen of het invoeren van katalysatoren echt iets heeft gedaan tegen de zure regen. We zijn eigenlijk gek op geloven. Dat hebben we van onze ouders, de babyboomers, die ook gek zijn op geloven, in maakbaarheid, omdat hun ouders nog geloofden in God en Jezus. Dat geloven, dat krijgen we er in Nederland nooit meer uit.
Kinderen wereldwijd waren er in mijn geboortejaar 1980 een stuk slechter aan toe dan tegenwoordig. Tegenwoordig is het natuurlijk een feest om in Nigeria te wonen en te worden verkracht en vermoord door Boko Haram, te worden onderdrukt door ISIS in Syrië of om als kind op je 13e, verslaafd aan de heroïne, hoer te moeten spelen in een Braziliaanse favela, als je niet via Libië op een rubberbootje terechtkomt na te zijn verkracht en gemarteld door mensensmokkelaars die mede zijn betaald door de Italiaanse regering en mede in leven worden gehouden door zogenaamde NGO’s die dankzij hun aanzuigende werking, onder het motto ‘de goede zaak’, de mensensmokkelarij in leven houden.
Bijna 2,6 miljoen kinderen gingen in 1980 nog dood aan mazelen, een ziekte waar we nu allebei tegen zijn ingeënt (tegenwoordig gaan er miljoenen kinderen dood aan AIDS omdat het ons niet lukt een betaalbaar medicijn te produceren waardoor ook kinderen in Derde Wereldlanden een kans krijgen tegen AIDS te vechten, laat staan dat we van de katholieke kerk of de islam veilige seks en condooms mogen propageren). Daarom stierven in 2015 veel minder kinderen aan deze ziekte, nog maar 134.000. Helaas is het aantal kinderen dat genitaal wordt verminkt enorm toegenomen, net als het aantal kinderen dat wordt uitgehuwelijkt of slachtoffer wordt van eerwraak. In 1980 hadden we daar nog nauwelijks van gehoord, heden ten dage gebeurt dit zelfs in Nederland.
In 1980 was bijna de helft van de wereld heel erg arm, nu is dat nog geen tien procent. Wat waarschijnlijk ook de reden is dat al die miljoenen mensen bereid zijn hun leven te wagen op een rubberbootje richting Fort Europa. Ik zei al: de waarheid en realisme is gewoon niet zo mijn ding. Als het ons gelukt is zo veel mensen uit de armoede te laten ontsnappen, dan lukt dat ons toch ook met die laatste tien procent? Dat moet geen enkel probleem zijn, want al die tig jaren onbeperkt geld storten aan ontwikkelingshulp heeft heel veel bijgedragen aan armoedebestrijding: zo konden er nog meer wapens worden verhandeld, werden er woekerwinsten op voedsel en medicijnen gedraaid door nietsontziende junta’s en dictaturen en werden hele generaties groot met het idee dat ze per definitie slachtoffer zijn van ‘het Westen’ en dat Westen dus ook wel zal betalen waardoor hun economie niet van de grond kwam, er een voedingsbodem ontstond voor radicalisering en geen land zichzelf kon verheffen uit hun deplorabele situatie.
En ja, er is oorlog en terrorisme, maar ten opzichte van de vorige eeuw lukte het om het aantal slachtoffers van oorlog en terrorisme fors te laten slinken. Al was er in de vorige eeuw geen ISIS en werden er geen complete redacties van satirische tijdschriften afgeslacht, laat staan dat concertzalen vol jongeren, jouw generatiegenoten lieve Janne, werden geexecuteerd zonder dat ze ook maar een mogelijkheid hadden om zichzelf te verdedigen en de nabestaanden eigenlijk geen kans kregen om te rouwen omdat ze werden gedwongen te kijken naar filmpjes met deugers die ‘Imagine’ spelen op een piano, terwijl hun mond steeds maar weer werd gesnoerd als ze wilden zeggen dat een zekere religie toch echt wel aandeel heeft gehad in de moord op hun kinderen.
En ja, het klimaat verandert, maar we vangen de gevolgen ervan steeds beter op, terwijl we toen ook al echt heel zeker wisten dat ‘het gat in de ozonlaag’ en ‘het broeikaseffect’ waren bestreden en dat er geen ander probleem meer zou zijn dan dat. Nu blijkt dat het allemaal geen meter is opgeschoten, terwijl ik hierboven mijzelf nog op de borst heb staan kloppen vanwege het verminderen van cfk’s en het inperken van zure regen. Eigenlijk, moet ik nu toegeven, zijn niet alleen waarheid en realisme niet mijn ding maar is hypocrisie een belangrijke drijfveer voor mijn aanhoudende pogingen de waarheid te verdraaien en een jonge generatie zoveel mogelijk zand in de ogen te strooien.
Wat schreef ik over macht en controle? Precies! Begin je nu een beetje een patroon te zien? Ja, het komt écht steeds weer op hetzelfde neer. Ook ik ben een bange egoïst die leed zoveel mogelijk wil beperken en zo min mogelijk stress wil ervaren. Als daarvoor de waarheid geweld moet worden aangedaan dan moet dat maar. Uiteindelijk draait het om mij, ook al doe ik net alsof ik me zorgen maak om anderen. Weet je, lieve Janne, alles gaat verrot en alles is even zinloos als uitzichtloos. Je kunt er maar beter voor zorgen dat je ego wordt bevredigd. Dat is een van de beste manieren om het leed te doorstaan. Ik en mijn ego, daarom wil ik deugen. Er is niets anders over het leven te zeggen dan dat: zorg dat je een deugdzaam burger bent, dat je ego elke dag wordt bevredigd dankzij de voorwaarden die je zelf hebt geschapen, en verbuig desnoods de waarheid. Leed is te doorstaan, zolang je maar bevrediging vindt.
En ja, kinderen sterven nog steeds aan malaria en ondervoeding, maar ook de kindersterfte verminderde sinds mijn eigen geboorte met meer dan de helft. Al is de bevolkingsgroei sinds mijn geboorte geëxplodeerd en ziet het er niet best uit voor al die kinderen die niet stierven. Tenzij ze massaal Europa kunnen bereiken zullen ze opgroeien in totale armoede, maar waarschijnlijker is het dat ze slachtoffer zullen worden van mensenhandel, oorlogen, terreur en nieuwe ziektes die de kop op steken.
Zeker, schoon drinkwater is schaars, maar sinds de jaren tachtig kregen maar liefst 2,6 miljard mensen toegang tot schoon water. Miljarden dus niet maar als je, zoals ik, lieve Janne, niet veel geeft om hele waarheden kun je het ego al bevredigen met enkele halve waarheden. Een keukentrapje is vaak al voldoende om honderden zinloze slachtoffers van terreur te reduceren tot positief stemmende statistieken met veel zin in de toekomst en anders ja nu vooruit.
En nog steeds gaan er te veel kinderen niet naar school, maar anno 2017 hebben we het wel voor elkaar dat 91 procent van alle kinderen ter wereld wél naar de basisschool gaat. Niet zelden omdat ze worden onderdrukt door een sharia die ze dwingt naar madrassa’s te gaan alweer ze, geheel gehuld in burka, ‘onderwijs’ krijgen waar verslaggevers van de NOS dan weer van kunnen zeggen dat die islamitische onderdrukking ook heus wel voordelen kent.
Al deze vooruitgang kwam er niet zomaar. Dat gebeurde, lieve Janne, door onze inzet. Zie je, ik heb toch voorspeld dat het uiteindelijk allemaal neerkomt op de bevrediging van mijn ego? Dat dodelijke egoïsme moet je me maar niet aanrekenen, mijn ouders, de babyboomers, hebben dat, en vooral dat, aan mij overgebracht.
Door regeringen, waar we met terreur en geweld tegen probeerden te strijden, ook al zeggen we nu ineens dat ze zoveel hebben bewerkstelligd, in die tijd konden we niet anders dan de regeringen haten. Door ontwikkelingsorganisaties, die vele regimes in het zadel hebben geholpen en gehouden in ruil voor een nog grotere Landrover en nog meer huizen met ‘hele gewone mensen’ als bedienden. En door gewone mensen zoals jij en ik die willen dat er iets verandert.
Makkelijker kan het niet, lieve Janne, we hoeven alleen maar iets ‘te willen’. De rest gaat vanzelf. Dat doen ‘anderen’ wel. Meestal zijn dat ‘anderen’ die we dan uitlachen en beschimpen en haten omdat zij niet, zoals wij, over een groot ego beschikken en oprecht denken dat ze de wereld kunnen omtoveren in een paradijs. Die anderen zijn degenen die wél met hun handen werken en wél zich inzetten voor wat zij willen veranderen, maar dan zijn we er tegen omdat het dan niet de juiste verandering is. Dan zijn het xenofoben, racisten en populisten, die zijn verkeerd. Wij zijn de enige goeden, wij zijn degenen die slechts ‘willen’ veranderen. Op kosten van hen die daadwerkelijk veranderen.
Die zich niet laten ontmoedigen door de problemen waarover we dagelijks in de krant op internet lezen, want dan zorgen we er gewoon voor dat het minder op internet komt te staan, noemen we het nepnieuws en plaatsen we ‘nieuws’ met alleen maar dingen waar ons ego door raakt bevredigd. En dat noemen we dan ‘verantwoordelijke, constructieve journalistiek’. Zie je wel dat het echt heel makkelijk is om dingen te ‘willen veranderen’? Vaak is er maar weinig meer nodig dan een gummetje en wat type-ex om de wereld ‘te veranderen’. Wij laten ons inspireren door de vooruitgang die we tot nu toe hebben geboekt, waarbij de woorden ‘wij’, ‘we’ en ‘ons’ met name het meest inspirerende zijn. Weet je, lieve Janne, worden bevredigd door gratuit deugen is net zo makkelijk en net zo verslavend als de alcohol waar de generatie van mijn ouders, jouw opa en oma, zo massaal verslaafd aan zijn.
Natuurlijk zijn we er nog lang niet en mag jij nog lekker heel lang klein en onbezorgd blijven, want God verhoede dat je kritisch gaat denken en de wereld gaat zien zoals hij is, vol leed, zonder uitzicht, zonder uitgang, eeuwig oneerlijk, met als onverslaanbaar monster de egoïstische mens. Maar de wereld verbeteren, het kán. Iedere dag weer opnieuw. En zo niet dan roep je gewoon dat het kan. In wezen is dat hetzelfde.
Alles wat je nodig hebt is de leugen, een paar nuttige idioten, wat censuur, nieuwspraak en gelijkgeschakelde media als het Parool, waar ze naar exact dezelfde morele erkenning hunkeren als jij en ik.
Slaap zacht lieve Janne, jij zult net zo gaan deugen als alle andere blanke Amsterdamse autochtonenkindertjes die bij jou op het gymnasium en op hockey zitten. Daarvoor zullen we wel zorgen. Dat beloof ik je. Desnoods besmeuren we deuren van politici of leggen we ze gewoon om. Niets staat onze waarheid in de weg.
Er kan maar één waarheid zijn, de onze: dát, en alleen dat, is ‘vooruitgang’.
Liefs,
Je moeder,
Marianne Lammers.
Bert Brussen, journalist, werkt bij TPO, een journalistieke organisatie die de verschrikkelijke, pathetische, dodelijk naïeve en moralistische Week van de Vooruitgang (t/m 17 september), georganiseerd door de propagandisten van Worlds Best News, probeert te ontmaskeren als de manipulerende dwaaldenkers die het zijn.
Lees ook: Journalisten heffen zichzelf op, beloven het nieuws nóg meer te verdraaien.
