Steun de verslaggeving van Chris Aalberts via crowdfundingplatform Voor de Kunst, voor meer verslaggeving over Haagse en lokale politiek in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Doneer hier.
De Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan legde maandag zijn werk neer. Hij is ernstig ziek en volgens zijn artsen uitbehandeld. Hij heeft dus niet lang meer te leven. Een spontane actie kwam op gang: een applaus voor Van der Laan voor wat hij allemaal voor de stad heeft betekend. Een simpele gebeurtenis zonder poespas, speeches of al te veel woorden.
En zo gebeurt het dus ook, deze woensdagavond op de Herengracht bij de ambtswoning van Van der Laan. Al een half uur voor de ultrakorte manifestatie staan er honderden mensen. Het verkeer op de gracht wordt omgeleid en er is flink wat politie op de been. De mensenmassa wordt groter en diverser: jong en oud, zwart en wit, homo en hetero, ze zijn allemaal langsgekomen om te klappen. Hoeveel mensen het zijn, is niet makkelijk te tellen maar het lijken er duizenden. De tram op de brug kan er nog maar nauwelijks door.
Videoploegen in overvloed om het tafereel vast te leggen en om Amsterdammers te vragen of ze de burgemeester gaan missen. Wat Van der Laan in mensen heeft geraakt, lijkt dieper te gaan dan uit de oppervlakkige quotes blijkt.
Een politie-agente adviseert aan de overkant van de gracht te gaan staan want als de burgemeester zich dan laat zien, is hij daar beter te zien dan vlak voor de deur. Daar staat het immers al helemaal vol. Maar de burgemeester laat zich niet zien. Alleen zijn vrouw komt naar buiten om de mensen te bedanken. Daar krijg je echter niets van mee als je aan de overkant staat. Echt belangrijk is dat echter niet: dit is een collectief ritueel waar iedereen zijn eigen gedachten bij heeft.
Het applaus houdt minutenlang aan. Je vraagt je af of de mensen niet inmiddels pijn in hun handen beginnen te krijgen. Een man met een megafoon zegt dat Van der Laan zeven jaar hard voor de stad heeft gewerkt. Daarom gaan we nu een lied voor hem zingen: “Aan de Amsterdamse Grachten.” De coupletten blijken volstrekt onbekend bij een meerderheid van het publiek, maar het refrein wordt uit volle borst meegezongen. Soms wat uit de maat, maar toch. Dan zegt de man met de megafoon dat de boodschap is overgekomen. Of we weer naar huis willen gaan.
Iedereen doet braaf wat er wordt gevraagd. Het is voorbij.
Foto’s – Echtgenote Eberhard van der Laan bedankt deelnemers applausactie
Bert Brussen – Een verplichte Nationale Applausdag voor de stervende kankerpatiënt
