Ik probeer al een tijd om op genuanceerde wijze de discussie die is ontstaan over ‘gender’ te voeren, maar daarmee geef ik eigenlijk al toe aan de gekte die hieraan ten grondslag ligt.
Want gender is een onzinwoord. Je geslacht is biologisch en daarmee basta. Wie zich niet met het eigen lichaam kan identificeren heeft een geestelijke afwijking. En als je afwijkt, oei, dan ben je dus anders. En daar zit meteen het probleem van deze tijd, je mag niet anders zijn. Hans Teeuwen bezong het al op tamelijk briljante wijze in de Engelse versie van zijn laatste show ‘Real Rancour’:
“Hip hip hooray diversity, everybody is the same”
Want wat is nu werkelijk het probleem van een verwijfde man of een manwijf? Ik kan u het antwoord wel verklappen hoor. Het probleem is dat je dan anders bent! Je zou zo maar eens op kunnen vallen, en dát mag natuurlijk niet gebeuren. Dadelijk vormt iemand nog een mening over jou! Misschien zijn er wel mensen die ánders omgaan met hun gevoelens! Maar dát mag niet gebeuren, snel, we moeten iets verzinnen! Als we nou eens níét zeggen dat ‘het’ gevoelens zijn maar dat het keiharde ‘gender wetenschap’ is! Het is een construct, geen gevoel. Je hebt zelf geen invloed op je persoonlijkheidsontwikkeling, laat stáán je ouders. Dat doet de maatschappij en het alles onderdrukkende patriarchaat. Maar wat misschien wel het belangrijkste is – gaat u ondertussen rustig zitten op een meubelstuk (m/v) met rugleuning – is dat niemand normaal is.
Normaal bestaat namelijk niet. Als er mensen normaal zijn zullen er ook mensen niet normaal zijn en dat is misdadig. Dat mag niet gebeuren! Stel je eens voor dat iemand zich gekwetst voelt omdat iemand hem of haar niet respecteert.
Gelukkig is er nu voor iedereen een eigen gender en is dit afschuwelijke probleem zodoende opgelost. Want een man en een vrouw zijn toch ook niet raar? Nou, een bi-gender een gender-non-conformist en een mirrorgender zijn ook niet raar want het zijn echte genders.
Ik kan nu heel diep de experimentele wetenschap in gaan duiken, maar geen enkele biologische vondst kan mijn kijk op dit probleem veranderen.
“Maar Willem, hoe kun je dat nou zeggen, je weet toch niet met welke feiten men aan komt zetten!? Je bent toch zo van de feiten !?”
Klopt, en daarom zal ik met wat feiten aankomen.
Het woord normaal bevat het woord ‘norm’, ook wel ‘maatstaf’, ‘regel’ of ‘richtsnoer’ genoemd. En het probleem met de genderdiscussie is niet biologisch of zelfs psychologisch van aard. Het is een nieuw hoofdstuk in het werkboek genaamd ‘intersectionaliteit’, een uit de tweede feministische golf afkomstig fenomeen dat elke onderdrukte groep aan elkaar gelijkstelt om zo alle onderdrukten samen sterk te laten staan. Helaas maakt men van de intersectionele deugbrigade een grove denkfout. Een dikke kale man in een tutu op rolschaatsen, die al rolschaatsend bananen eet, raar vinden heeft niets te maken met onderdrukking en alles met afwijken van de norm. En afwijken van de norm, dat is nu net het mooiste wat er is.
De genderdiscussie is in werkelijkheid een groteske afleidingsmanoeuvre van de reële problematiek van vandaag. Zijn we ons nu werkelijk druk aan het maken om marginale pijntjes van een marginale groep met wat marginale psychische ongemakjes?
“Hemeltje lief, voelt iemand zich niet aangesproken door de aanspreekvorm dames en heren? Wat errûg! Wat zal die persoon veel pijn hebben!”
Dit moet acuut aangepakt worden. De problemen omtrent vluchtelingen, onbetaalbaar wordende zorg, een fopmatie die al meer dan 6 maanden duurt, toenemende populariteit van Salafisme, de veenbrand in het monetaire systeem en soldaten die “pang! pang!” roepen als ze niet sterven door falende menutie (zoals minister Hennis munitie noemde) moeten maar even wachten. prioriteit is nu dat mensen niet meer in de war raken of helse emotionele pijnen lijden door afschuwelijk uitsluitend taalgebruik zoals het walgelijke dames en heren.
