Lodewijk Asscher weet het zeker: de PVV is nieuwe grenzen overgegaan. Gisteren sprak PVV-Kamerlid Machiel de Graaf in de Tweede Kamer over het sluiten van alle moskeeën. Asscher meldde vandaag dat de PVV kennelijk de grondwet niet kent. Het is de zoveelste stap in de islamdiscussie die al jaren door de PVV wordt gevoerd. Het patroon is als volgt: een PVV’er zegt iets hards over de islam en gaat een stapje verder dan eerdere uitspraken. Machiel de Graaf hanteerde gisteren precies deze strategie: met een citaat van de Libische dictator Khadaffi meldde hij dat de islam door ‘immigratie en de baarmoeder’ de Nederlandse cultuur om zeep helpt.
De Pavlov-reactie bij de andere Kamerleden was voorspelbaar. Iedereen was gechoqueerd en boos, waarna De Graaf de vermoorde onschuld speelde. Zijn woorden werden verdraaid, hij had alleen maar iemand geciteerd, en ga zo maar door.
Islamisering is een prachtig frame. Allerlei problemen worden volgens de PVV veroorzaakt door de islam en deze kunnen met deze term mooi worden samengevat. De experts op het gebied van framing weten wat het voordeel hiervan is: deze term wordt inmiddels te pas en te onpas door voor- en tegenstanders gebruikt en zo spreken velen in de taal van de PVV, waardoor de PVV-standpunten steeds weer onder de aandacht komen. Als je zegt dat islamisering wel meevalt of niet bestaat, doe je dat ook. En dan lijkt het alsof je het probleem bagatelliseert.
Een frame is een vereenvoudiging van de werkelijkheid. Het is een samenvattend label om allerlei zaken te beschrijven die soms niet erg veel met elkaar te maken hebben. De debatbijdrage van De Graaf laat dat mooi zien: het betoog gaat feilloos over van moslims in Nederland, naar Hamas in de Palestijnse gebieden, naar Marokkanen in Nederland via ISIS in Syrië en Irak. Alles wat ook maar iets met de islam te maken heeft, krijgt een plekje in het grote verhaal wat onder de titel ‘islamisering’ kan worden verkocht.
Vorige week hield Asscher een PR-bijeenkomst over interreligieuze dialoog. De imam die daar aanwezig was, wordt inmiddels bedreigd. Asscher zei deze week dat de integratie achterblijft. Het suggereert allemaal een soort urgentie waar de PVV met haar islamiseringsframe aan refereert. Maar de debatbijdrage van De Graaf gooit alles op een hoop: problemen in Nederland en daarbuiten, bestaande problemen, bangmakerij en boze visioenen. Die verdienen allemaal een andere behandeling. Maar niet zolang we over islamisering praten.
In de publieke opinie is al die nuance lastig en praten velen over deze parapluterm, tot vreugde van de PVV. Maar in de Tweede Kamer zou je mogen verwachten dat andere partijen deze onderscheidingen wel maken. Het patroon is echter dat dit nauwelijks gebeurt. Zo wordt nooit duidelijk waar echt iets aan gedaan moet worden, tegenover welke zaken we machteloos staan omdat ze elders gebeuren en welke meningen totaal uit de lucht gegrepen zijn.
Verdienen PVV-stemmers en niet-PVV-stemmers geen beter islamdebat, vraag je je af.
