Zonneparken en windmolens worden uit de grond gestampt, om ons in 2020 van maarliefst veertien procent duurzame energie te voorzien. Drie jaar later wordt dit zelfs zestien procent. Het uiteindelijke bedrag van de volledige energietransitie (vastgesteld voor 2030) gaat volgens deskundigen als Theo Wolters in totaal 178 miljard euro kosten. Dit alomvattende project wordt natuurlijk betaald door de solidaire Nederlander die hier met alle liefde zijn vakantiegeld voor opoffert. Het is gek dat wij, als nuchtere Nederlanders, ons meer zorgen maken om zaken zoals onderwijs en zorg, dan aan deze kostbare verplichting die tot ver in de toekomst rijkt.
Opvallend genoeg valt deze uitgave volledig buiten de rijksbegroting en wordt deze toekomstige belasting volledig geïnd via de energierekening die rechtstreeks door de Nederlander wordt betaald. Aangezien dit onderwerp niet op de begroting staat wordt hierover ook niet gedebatteerd in de Tweede Kamer, waardoor onwetendheid van de burger vanzelfsprekend is. Is er hier sprake van één verborgen massabelasting?
Het is aannemelijk dat deze beslissing nooit goedgekeurd zou zijn als dit een onderdeel van de begroting was geweest. Om een vergelijking te maken: de Betuwelijn, een uitgave van 4.7 miljard, was jarenlang een discussiepunt in de Tweede Kamer. Waarom is er met deze kostenpost klakkeloos ingestemd? Is dit een prestigeproject? Heeft iemand er überhaupt over nagedacht of dit wel een permanente oplossing is?
Nu blijkt uit verschillende onderzoeken dat deze investeringen noch duurzaam noch doeltreffend zijn. De duurzame energie die momenteel wordt opgewekt is overbodig. Deze overbodige energie-opwekking zal in de komende jaren alsmaar meer worden aangezien de zon- en windtechnieken van nu niet in staat zijn om constant te leveren en opslag geen reële optie is. Daarom is deze nieuwe energie werkelijk een extra bron, welke onze bestaande fossiele bronnen niet kunnen vervangen, waardoor de huidige uitgaven gewoon blijven bestaan. Hierdoor is de opwekking van zon- en windenergie eigenlijk voor nu en in de toekomst een prestigeproject van potentieel 178 miljard.
Het is logisch dat de overheid kiest voor de weg van de minste weerstand en gebruik maakt van het fenomeen van asymmetrische informatie: wat niet weet, wat niet deert. Helaas is het voor de gemiddelde Nederlander een financiële strop (zo’n 1600 euro per jaar) waar niemand op zit te wachten, eigenlijk de overheid zelf ook niet. Voormalig minister Henk Kamp vermeldde dat de totale kosten zo rond de 13 á 18 miljard zouden zijn, maar nu blijkt uit berekeningen van de Rekenkamer dat dit bedrag werkelijk rond de 78 miljard zit in 2020. Wolters doet hier nog een schepje bovenop, en meldt dat deze energietransactie vanaf 2030 onbetaalbaar wordt (ongeveer 200 miljard). Hoewel de overheid rechtmatig deze beslissingen uitvoert, is het maar de vraag of deze manier van handelen sociaal wenselijk is.
In de toekomst kunnen dit soort zaken beter in de begroting worden opgenomen waardoor transparante discussie mogelijk is en er geen informatieasymmetrie in de hand wordt gewerkt. Daarnaast is het belangrijk dat er eerst wordt geïnvesteerd in onderzoek, voordat toekomstig belastinggeld wordt besteed aan het opwekken van overbodige energie. Wij zijn benieuwd hoe minister Wiebes zijn motto: ‘Ik hou van heldere doelen’ waar gaat maken.
