Nederland-Marokko, 0-2, is de titel van de column van Sjoerd Mossou in het Algemeen Dagblad van vorig weekend, die gaat over waarom steeds meer Marokkaans-Nederlandse voetballers voor Marokko kiezen. Mossou stelt onomwonden dat dit te maken heeft met het maatschappelijke klimaat t.a.v. Marokkaanse Nederlanders hier in Nederland. Want ‘waarom zou een jongen van pakweg 21 zich op het voetbalveld opeens een ‘Nederlander’ voelen, terwijl hij in ongeveer de hele maatschappij altijd als ‘die Marokkaan’ wordt beschouwd?’
Nu is het goed te begrijpen dat het huidige maatschappelijke klimaat voor veel Marokkaanse Nederlanders allesbehalve fijn is, en het is goed dat Mossou dit ook aankaart. Maar het maatschappelijke klimaat in Nederland als legitieme reden opvoeren om voor Marokko te kiezen is echt de plank misslaan. Want 75 procent van de Marokkaanse Nederlanders heeft hun wortels in de Rif in Marokko liggen. Dat is diezelfde Rif waar nu al een jaar grootschalige demonstraties gaande zijn tegen de manier waarop Marokko de Rif en de Riffijnen behandelt. Demonstraties die regelmatig met grof geweld uiteen worden geslagen, en waarvan veel deelnemers zijn opgepakt, personen wiens mensenrechten worden geschonden.
Dus terwijl dat gaande is in Marokko, in het gebied waar hun familieleden wonen, die misschien wel mee demonstreren, is het maatschappelijk klimaat in Nederland plotseling een goede reden om maar voor Marokko te kiezen? Datzelfde Marokko waarin de Riffijnen al decennialang onderdrukking en achterstelling ervaren? Indien dat echt de werkelijke motivatie zou zijn is dat op zijn minst hypocriet te noemen. Want de positie van Marokkaanse Nederlanders is vele malen beter in Nederland dan in Marokko, zowel sociaal-economisch als maatschappelijk. De reden waarom men dat hier niet altijd zo ervaart is vanwege het privilege van het niet hoeven leven in de Rif. En wanneer men dan wel daarheen afreist, dan is men niet primair Riffijn, maar geniet met het privilege van het zijn van een ‘Europese Marokkaan’.
Het is dan ook dit privilege wat Marokkaans-Nederlandse voetballers voor Marokko doet kiezen in plaats van Nederland. Want deze voetballers kiezen niet voor Marokko vanwege het klimaat hier, maar vanwege het privilege wat ze daar hebben. In Marokko krijgen zij namelijk velen malen meer erkenning dan hier, worden ze op handen gedragen en aanbeden, en is men hen voor eeuwig dankbaar voor wat zij betekend hebben voor Marokko. Het nuchtere Nederlandse klimaat steekt daar schril bij af.
Het feit dat Marokko de Rif en haar inwoners als decennialang slecht behandeld, en er sinds een jaar flink op slaat bij vreedzame demonstraties betekent voor de meeste Marokkaanse Nederlanders niet dat zij zich dan maar tegen Marokko af gaan zetten, of zich minder Marokkaan gaan voelen. Evenmin zou dat moeten gelden voor een maatschappij waarin een minderheid hen negatief bejegend. Ondertussen spreken de Riffijnen in Marokko met de voeten, en is er sprake van een grote toename van Riffijnen die vanwege de ellendige situatie in Marokko naar Europa proberen te komen. Wat staat het dan? 10-2, 100-2 of 1000-2? Sjoerd Mossou mag het zeggen.
