Hollywood actrice Susan Sarandon (71) is sinds de verkiezingen van Donald Trump een doorn in het oog van links. Voorheen kreeg ze kritiek vanuit rechts – o.a. op haar strijd tegen de Vietnam oorlog, de doodstraf en haar pleidooi voor het homohuwelijk – nu zijn de rollen omgedraaid. Ze gelooft nog in al die zaken, net als in het vluchtelingenprogramma voor kinderen ‘I stand with Dreamers‘ – een oude regeling van Obama – en ze was tijdens de verkiezingen een aanhanger van de democraat Bernie Sanders.
Haar openlijke afkeer van Hillary Clinton (“zeer gevaarlijk”, “opportunistisch” en “niet authentiek”) zorgde voor een golf van haat onder links. Ze moest haar telefoonnummer veranderen omdat ‘Hillary trolls‘ haar bedreigingen stuurde: ‘Ik hoop dat je in je kruis gepakt wordt’. ‘Ik hoop dat je verkracht wordt’. Toen ze onlangs ergens vertelde dat ze zich voor ‘I stand with Dreamers‘ inzette kwam de volgende golf van verontwaardiging. “Vanuit rechts?” vraagt de interviewster van The Guardian? “Nee, vanuit links! Want: hoe durf je! Ik was al verantwoordelijk gemaakt voor die vluchtelingen. Ik moest mijn ‘witte privilege’ testen.” De interviewster vindt de woede wel terecht: ‘Deze mensen zijn woedend op jou, zeg ik.’
“Kijk, dit is waarom we weer gaan verliezen, als we afhankelijk blijven van de DNC (Democratic National Committee). Vanwege de hoeveelheid ontkenning.”
Ik word vanuit rechts niet meer aangevallen, vertelt Sarandon verder. “Links is eensgezind van mening dat ik Hillary Clinton had moeten steunen – als vrouw.” Ze zegt, na opnieuw een voorbeeld van de interviewster van een schrijfster die Sarandon een “idioot” noemde, “gevleid” te zijn. “Het is vleiend dat mensen denken dat ik, in mijn eentje, de verkiezingen heb gefrustreerd. Dat mijn kleine stem een bepalende factor was.”
Sarandon vindt alles vooral beangstigend vanuit het perspectief dat mensen niets geleerd hebben. Het is verontrustend dat ze nog steeds dezelfde misinformatie verspreiden onder elkaar, vertelt ze.
“Waar we het over moeten hebben zijn niet de verkiezingen maar hoe we hier zijn belandt, op het punt dat Trump het antwoord was. We moeten ook, gezien de ruimte die er is tussen extreem-rechts en extreem-links een discussie voeren over hoe het mogelijk is dat we aan de hand van de mainstream media niet meer kunnen beoordelen wat er gebeurt in het land. Hoe zijn we al onze journalisten en media verloren? (…)
Over feminisme is ze al even helder: “Duidelijk contraproductief.” Ze beschrijft vrouwen die schreeuwen: “We’re going to show them what the fuck we want“. Sarandon reageerde: “Doe rustig, dit is niet de manier waarop we dingen voor elkaar krijgen”. Dat schreeuwen was vroeger een tijdje de definitie van een feministe, vertelt ze. En vrouwen hadden vaak het recht om boos te zijn en om zich machtig te voelen. Sarandon vindt dat het boze nu helemaal is scheefgetrokken, als je als vrouw verplicht Hillary Clinton moet steunen. En dat vrouwen niet meer in staat zijn zichzelf serieus als een slachtoffer te evalueren.
Over seksisme in Hollywood zegt ze: “Als mensen, vrouwen, zichzelf kunnen zien als hun eigen power basis, dan wordt het mogelijk om iemand, een man, af te wijzen en het alsnog te redden in de industrie.”
