“In het hoger onderwijs heerst een cultuur waarin een vergaande consensus bestaat rondom politieke en morele opvattingen. Er is een breed gedeeld vertrouwen in de staat en een wantrouwen in het neoliberalisme. Er is een sterk bewustzijn over milieu en feminisme en een afkeer van nationalisme. Het is in grote lijnen een linkse agenda waar veel academici zich achter scharen, zo blijkt telkens uit alle onderzoeken.”
“Academici moeten zich er volgens mij bewust van zijn dat de universiteit een echokamer aan het worden is, waarin nog maar weinig ruimte is voor andere inzichten. Ze moeten erkennen dat die ontwikkeling funest is, want openheid en tolerantie zijn nodig om een florerend intellectueel klimaat te scheppen.
“Sinds wanneer mogen studenten niet meer worden geconfronteerd met een mening die niet de hunne is? Juist wanneer een universiteit een bubbel wordt, is het belangrijk om afwijkende geluiden van gastsprekers te introduceren, ook al gaat het om rechtse types voor wie ikzelf in elk geval geen enkele sympathie heb. Zo leer je studenten om kennis te nemen van andere standpunten en bied je hen een gelegenheid om hun argumentatie en logica te gebruiken in een discussie. Niemand wordt gevraagd braaf te luisteren en alles voor zoete koek te slikken.
“Ik geloof niet dat beslissingen moeten worden genomen op basis van huidskleur of geslacht. Wordt het curriculum werkelijk beter als we ons er van tevoren op toeleggen dat er een juiste balans is tussen mannen en vrouwen, tussen blanken en gekleurden, tussen christenen, moslims en boeddhisten? Intellectuele verdienste moet niet worden opgeofferd ten behoeve van een politiek correcte representatie van identiteiten.
“Een open debat is daarom cruciaal voor academische vrijheid. Het vereist dat academici meer hun best doen om intellectuele diversiteit toe te staan, maar ook dat zij hun autoriteit claimen en bepalen wat wel en niet aan studenten wordt aangeboden. Dat aanbod moet worden gemaakt op basis van wetenschappelijke relevantie, niet op basis van politieke motivaties of maatschappelijke gevoeligheden.
“De universiteit is geen bedrijf, waar de klant inspraak heeft over het product dat hij aangeboden krijgt. De universiteit is ook geen safe space, waar we ons kunnen terugtrekken om ons te behoeden voor afwijkende ideeën. Zonder academische vrijheid kan de marktplaats van ideeën niet goed werken. Dat zou een ongekende tragedie zijn.”
Pats! Niks meer aan toe te voegen aan dit interview met de Britse onderwijsexpert in Trouw, uiteraard door Marco Visscher, de enige échte verkondiger van het ware tegengeluid.
(Blendle-link.)
