“Vier weken lang, van 30 oktober tot en met 24 november, bestudeerde Trouw met een blocnote op schoot de gasten van ‘Pauw’, ‘De Wereld Draait Door’ (DWDD) en ‘RTL Late Night’. De afgelopen twee weken, van 4 tot en met 15 december, werd ‘Jinek’ onder de loep genomen.
De uitkomst van het turfwerk? Talkshows zijn geen afspiegeling van de Nederlandse samenleving. Bij lange na niet.”
Dus u vroeg zich af: wat vinden ze bij de kwaliteitscourant Trouw (hoofdredacteur: blanke man, redactie: blanke mannen, blanke vrouwen, plus één tokennegerin als columnist) nou echt belangrijke journalistiek? De macht controleren? Politiewoordvoerders niet vertrouwen? De ongelijkheid vanwege werkende mensen die steeds meer belasting moeten betalen en niet werkende mensen die steeds meer gratis geld krijgen?
Neen. Het aantal witte mannen in talkshows, dát is bij Trouw nou eens échte journalistiek. Dus hebben ze bij Trouw een journalist vier weken lang naar zowel de staatstelevisie als naar de commerciëlen laten kijken (Blendle-link) en die journalist heeft, tegen betaling van een maandloon, zitten turven hoeveel blanke mannen er in RTL Late Night (met blanke man Humberto Tan) zitten en hoeveel blanken er in die andere televisiewanproducten zitten, waar sowieso nooit meer iemand naar kijkt anyway want offline televisie.
Resultaat: er zitten steeds maar weer blanke mannen in televisietalkshows! En dat mag natuurlijk helemaal niet! Want blanke mannen moeten dood! Allemaal! Als het even kan alle heteroseksuelen ook! Allemaal!
Bij Trouw zijn ze pas tevreden als talkshows voor 80% bestaan uit kleurlingen, vrouwen, transgenders, asielzoekers, uiterlijk zichtbaar homoseksuelen, herkenbare slachtoffers en andere doelgroepen waar D66- en GroenLinks-stemmers zich altijd om zeggen te bekommeren maar die gek genoeg helemaal nooit bij ze in de wijk wonen.
Dat al die Trouw-correcte doelgroepen misschien wel helemaal niets hebben bij te dragen aan die talkshows, of gewoon niet in die talkshows willen zitten omdat ze ze zich niet laten lenen voor moralistische wanproducten, maakt voor Trouw niet uit: de multiculturele samenleving doordrammen is namelijk een doel op zich, niet een middel.
Diversiteit moet je immers doordrukken. Hard doordrukken. Vinden ze bij kwaliteitscourant Trouw. In Nederland heet het hard doordrukken van politieke opvattingen namelijk nog altijd ‘journalistiek’.
Al sinds 1968. Toen de cultuuroorlog begon met het gijzelen van de media.
Update: het is dus ook gewoon serieus voorpaginanieuws!
