Dan maar het milieu, moet ze gedacht hebben. Daar kunnen de burgers met geen mogelijkheid aanstoot aan nemen, dan is Irene weer even kaltgestelld en pown ik in één moeite door die akelige meneer Bleker. Die maakt er een potje van. En bovendien is het ook best geloofwaardig. Wij en Onze familie rijden al sinds 1898 in dezelfde wagen, Onze schoondochter recycleert haar outfits (het blijft een burgermeisje hè) en Wij planten regelmatig een boompje ter compensatie van Onze CO2 footprint.
De Majesteit leutert wat over ‘de hang naar overdaad’ en sneert over winstbejag en geldzucht. De aarde moet een stem krijgen (Irene staakt het kouten met de Koninklijke Kerstboom en knikt goedkeurend) en ook drukt de Majesteit ons op het hart om kritisch en bewust te kopen.
Gandhi
Had ze ons bijna tuk hè? Sluwe ouwe muts dat het is. Bijna had ze de burger op de achterste benen, verontwaardigd verwijzend naar de Koninklijke Declaraties, de Koninklijke Airmiles, de Koninklijke Spelevaardingetjes en de Koninklijke Subsidies. Maar toen dreef ze het te ver door en ging Gandhi citeren. “De aarde heeft wel genoeg voor ieders behoefte maar niet voor ieders begeerte.”
Subtiel genoeg om Wilders over de zeik te helpen, maar duidelijk genoeg om bij de goed verstaander een brede glimlach op het gezicht te toveren. Terwijl ze de onderdanen briesend en stukjes kerststol sproeiend over zoveel wereldvreemde arrogantie in verwarring achterlaat, schopt ze haar pumps in een hoek en schenkt zich een borrel in. “Hee Majesteit, ga es bier halen?” grapt Irene, een grap met een baard, maar toch moet ze lachen en geeft haar zusje een biertje. Dan pakt ze haar telefoon en sms’t de paus: “Jij bent tegen glitter en ik tegen geld. Zal mij benieuwen wie het eerste door de mand valt! Verliezer betaalt een rondje. xB.”
Beeld: Emiel Ketelaar
