In mijn werk kom ik veel in aanraking met Afrikaanse YIMBY’s. ‘Yes in my back yard!!’ roepen ze vrolijk uit wanneer er olie of gas onder hun grond gevonden wordt. Hele bevolkingsgroepen slaan aan het rekenen waneer hun nationale overheid schattingen bekend maakt van inkomsten uit de olie of gas in hun regio.
YIMBI mensen visualiseren een betere toekomst met een nieuwe school voor hun kinderen, een echte dokter in het dorp, de aanleg van een nieuwe weg en sommigen dromen zelfs over een heuse treinverbinding tussen hun regio en de hoofdstad. Ze verwelkomen hartelijk de buitenlandse bedrijven en zien hun huizen- en landprijzen stijgen.
Dat het vaak anders loopt dan in de YIMBY dromen is bekend. Veel Afrikaanse YIMBI’s zijn te laag geschoold om werk te krijgen in de technisch vernuftige olie en gas industrie, zeggenschap over de opbrengsten krijgen ze niet, en de sociale projecten lossen vaak tijdelijke problemen op in plaats van dat ze bijdragen aan structurele capaciteitsopbouw. Maar ze blijven YIMBY’s, want een alternatief is er simpelweg niet.
Vroeger woonden er ook YIMBY’s in Nederland. Vooral in Groningen. Blij en trots waren de Groningers op hun land, hun bijdrage aan de nationale energievoorziening, hun steun aan de economie, en daarmee aan de ontwikkeling van onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur.
Nederland is inmiddels een van de rijkste landen ter wereld, heeft talloze onderwijsvormen om uit te kiezen, discussieert over een voltooid leven, en het lucht-, weg- en waterverkeer lijdt eerder aan overdaad dan dat er nog een dorp onbereikbaar is.
Not in my back yard!! roepen de Groningers dan ook anno 2018. NIMBY’s. Stop met gasproductie. Liever Nederland arm dan nog meer bevingen, scheuren en angsten in onze achtertuin. En waarom ook niet? Als alle 17 miljoen Nederlanders nu eens een steentje bij zouden dragen? Iets minder economie, iets minder onderwijsmogelijkheden, iets minder zorg, geen stoepranden meer langs de weg?
In Afrika lossen ze dit soort problemen op middels resettlement. Hele gezinnen, hele dorpen zelfs, worden verkast naar een ander gebied. Er wordt een stuk land gekozen, er komen nieuwe huizen en scholen, en de mensen worden verhuisd.
Hoe zou de Afrikaanse aanpak in Groningen uitpakken? Groningse NIMBY’s verhuizen naar een regio zonder gas? Het gas uit Groningen heeft Nederland zo ontwikkeld dat er geen plekje meer vrij is voor de Groningers om een nieuw leven op te bouwen. Het Haagse Malieveld zal te klein zijn. Uitwijken naar Afrika lijkt ook geen optie.
Nee, voor de Groningers zal de Afrikaanse aanpak niet werken. Mede door en gelukkig voor de Groningse NIMBY’s wonen zij in een rijk land. Wat miljarden investeren in een volledig aardbevingsbestendig Groningen met behoud van monumentale panden en lokale cultuur lijkt wellicht duur, maar kan zorgen voor rust en veiligheid in het bevingsgebied. Lang rust zullen de Groningers echter niet hebben, want het aardbevingsbestendig monumentaal bouwen van een hele provincie zal leiden tot opbloei van de lokale economie, drukte in de bouwsector, prachtige monumenten die garant staan voor toekomstige toeristenstromen, en nog zo wat ontwikkelingen.
Ik pleit voor terugkeer van Groningse YIMBY’s en vervolgens gasproductie op volle kracht. Wie wil dat nu niet?
