Ze is het best te scharen in de categorie Roos Reebergen (Roosbeef) en Eefje de Visser. Zoete singersongwriter muziek met een eigen twist eraan waardoor ze zich onderscheiden. Aafke Romeijn brengt vandaag haar tweede album CHIN. IND. SPEC. REST. uit en met haar kleinkunstteksten en experimentele muziek schaart ze zich in de categorie Roos en Eefje.
Romeijn begint al vroeg met muziek maken, maar gaat na het gymnasium toch Nederland studeren. Als ze in 2005 de compositie van de VARA en het Nederlands Blazersensenble wint, besluit ze daarnaast compositie te gaan studeren aan het Koninklijk Conservatorium, waar ze onder andere een rockopera schrijft. Na haar afstuderen gaat ze als docent Nederlands aan de slag, maar ze blijft muziek maken en schrijft daarnaast columns en is ze bezig met haar debuutroman.
Op haar tweede album, doet Romeijn iets fundamenteel anders: waar debuut Stella Must Die een Engelstalig album is, gaat ze op CHIN. IND. SPEC. REST. voor Nederlandse teksten. Poëtische teksten. Soms lijken ze op het eerste gehoor nergens op te slaan, maar wie beter luistert, hoort wat Romeijn te vertellen heeft. Daarnaast zijn de teksten poëtisch, Romeijn zet precies de juiste woorden achter elkaar om de nummers een gedicht op muziek te laten zijn.
Ook muzikaal kiest Romeijn voor een nieuwe weg. Waar ze op Stella Must Die nog kiest om zich voornamelijk te laten begeleiden door een piano en elektrische gitaar, gaat ze dit keer meer voor synthesizers, drumcomputers en staccato teksten. Overigens niet alle nummers, Broertje, Karakter en Verdwijn zijn twee voorbeelden van gevoelige en rustige nummers.
Romeijn heeft een goede keuze gemaakt om nu deze kant op te gaan met CHIN. IND. SPEC. REST., ondanks dat ze er waarschijnlijk een kleiner publiek mee aanboort dan met Stella Must Die. Ze combineert kleinkunst met singersongwritermuziek op een elektronische manier. En dat pakt best goed uit.
