Jongstleden zaterdag 10 maart hield de jongerenpartij van de Staatkundig Gereformeerden hun jongerendag in Utrecht. Het thema van de dag was ‘Eerlijk Handelen’. Een aantal kernwoorden van die dag waren ‘eerlijke kleding’, ‘duurzaam ondernemen’, ‘mensenrechten’ en ‘voedselverspilling’. Ook minister Schouten (CU) en minister Kaag (D66) waren van de partij. Zelfs laatstgenoemde poogde nog een spirituele draai aan haar speech te geven door de Bijbel als ‘inspirerend voorbeeld’ te noemen. De rechtgeaarde theocraat zal misschien in verwarring om zich hebben heen gekeken of hij niet per ongeluk bij een congres van GroenLinks met den Bijbel was binnengelopen. Het leek er in ieder geval op dat de SGPJ graag een bevindelijk – of woke – tintje aan de dag wilde geven.
In bevindelijk gereformeerde kringen zelf wordt de term duurzaamheid ook een steeds populairder begrip, al dan niet onder het christelijk verantwoorde ‘rentmeesterschap’. Er klinken vaker geluiden over het belang van windmolens, klimaatakkoorden, broeikasgassen, het dragen van eerlijke kleding en, jawel, het bouwen van groene kerken. Het ‘stilstaan bij jouw stukje vlees’ gaat lang niet alleen meer om ervoor te bidden maar ook om na te denken over de herkomst, hoeveelheid, gezondheid en bijkomend dierenleed. Rentmeesterschap wordt vertolkt tot bewust leven en daarmee bevindelijk goed leven. We kunnen gerust spreken van het groene Réveil.
Maar dit bevindelijk duurzaam leven riekt naar een maakbare activistische agenda van Kuyperiaanse proporties. Het rentmeesterschap dat verwordt tot de nieuwe groene religie, het nieuwe gebod. Controle willen krijgen over je daden door de tafelen der groene checklist na te lopen. En het genieten van een goede malse biefstuk moet voortaan plaatsvinden achter de bank – al dan niet naast de al even heidense tv en computer.
‘Maar wat kan er nu verkeerd zijn aan een steentje bijdragen?’ kunt u zich afvragen. Naast dat dat haaks staat op de notie van een gebroken wereld, wordt duurzaam leven verheven tot meer dan een ideaal. Een duurzame levenshouding behoort het gevolg van een innerlijke overtuiging te zijn, geen opgelegde sociale norm van buitenaf. Een bewustzijnsstrijd pretendeert een maakbaar overzicht van deze wereld in handen te kunnen krijgen, dat mijns inziens niet helemaal in het verlengde ligt van de reformatorische beginselen. Als zelfs de SGP-jongeren liever uitkomen voor een duurzaamheidsmanifest dan de theocratie zelf, dan heeft de partij haar prioriteiten allesbehalve op een rijtje.
