Zou 2012 dan misschien wel het jaar worden waarin de Nederlander inziet dat het zo echt niet langer door kan gaan? Dat het best raar is om je week in week uit verplicht zo’n vijf dagen als arbeider voor de BV Nederland in te zetten? Om daarna als klap op de vuurpijl ook nog eens vijfenzeventig a tachtig procent van je zuurverdiende centjes af te mogen staan. In de vorm van de welbekende belastingen, accijnzen, taksen, gemeenteheffingen, milieuheffingen en wat er verder nog voor fraais verzonnen is. De tijd is in ieder geval meer dan rijp voor een frisse wind die de penetrante rottingsgeur van maatschappelijk falen doet vervliegen. Maar of de Nederlander daar dan ook echt voor kiest, dat zal met het oog op onze vreselijk revolutionaire geschiedenis de hamvraag blijken.
Laat ik direct met de deur in huis vallen: overheden zijn niet in het leven geroepen om het bestaan van burgers makkelijker, aangenamer of veiliger te maken. Overheden zijn verzonnen om de machtsstructuur die samenlevingen regeert te behouden. Dat zit zo: het werd een eeuw of wat geleden steeds moeilijker om gewelddadige overheersing door koningen en andere dictators aan het volk te verkopen. Vooral ook omdat dat volk diezelfde koningen en dictators in eerste instantie van hun inkomen en welvaart voorzag. En dus werd een instituut genaamd ‘overheid’ de nieuwe verkooptruc van de heersende kliek. Dat veranderde niets aan het feit dat de samenleving op gewelddadige overheersing gebaseerd bleef, het bekte en oogde wel een stuk beter.
Faciliteren, versterken & vergroten
Fast forward naar vandaag. Overheden zijn vooral bezig met het zoveel mogelijk faciliteren, versterken en vergroten van wat de corporate bedrijfssector genoemd wordt. En dan niet die normale burgerglullenbedrijfssector natuurlijk. Die is tenslotte ook alleen bedoeld als makkelijk te benaderen inkomstenbron voor een selecte minderheid. Overheden zorgen er in onze beschaafde samenleving meestal voor dat corporaties met belastinggeld betaalde aanbestedingen kunnen verkrijgen. Aanbestedingen die daarna standaard minstens één keer foutief uitgevoerd worden. Voor sprekende voorbeelden hiervan kijkt u naar het EPD, de OV-chipkaart, Diginotar of een van de gruwelijk uit de hand gelopen staatsbouwprojecten. Stuk voor stuk mislukkingen die daarna vol overgave altijd weer “verbeterd” moeten gaan worden. En inderdaad, dat verbeteren gebeurt dan weer met behulp van belastinggeld. Ka-ching.
Ander voorbeeld: oorlogen worden nooit begonnen door de brave arbeiders van een BV maar altijd door de corporate beïnvloede overheden van zulke mensenboerderijen. Als je namelijk ergens heel erg veel geld mee binnenveegt, dan is het wel met oorlog voeren. Denk aan Afghanistan, Irak, Libië en binnenkort waarschijnlijk Iran: big corporate business. Nog een voorbeeld van een corporate aanbesteding: zoiets vreselijk nuttigs als een internetfilter of blokkadesysteem. Gigantisch hard kassa voor de corporaties die die vette kluiven toegeschoven krijgen. Of toevallig de technische implementatie van wetgeving aangaande ACTA, SOPA of PROTECT-IP weten te scoren? Gefeliciteerd, dat wordt een fikse hoeveelheid jaren uit de staatsruif meevreten.
Makelaars en evangelisten
Overheden zijn niets meer dan makelaars, evangelisten en propagandaverspreiders voor en van het corporatisme. Een overbodige laag die zichzelf met behulp van een geweldsmonopolie nog steeds krampachtig van bestaansrecht blijft voorzien. Het gaat om de corporate belangen, niet om die van de zwoegende belastingbetaler. Het goede voornemen voor 2012? Tijd voor een maatschappij die niet draait om zoveel mogelijk geld en macht voor een minieme minderheid maar om het welzijn van alle mensen. Op naar een samenleving die gebaseerd is op regels zonder heersers; op naar een geloofwaardige vorm van beschaving.
En opgerot met de overheid.
