Een paar dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen staat een vrouw in een wit hesje te flyeren in het centrum van Rotterdam. Ze is van de Partij voor de Dieren (PvdD). De partij doet hier wederom mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ze geeft me een flyer. De PvdD wil een ‘Plan B’ voor Rotterdam, staat erop. Een mooi moment voor de vraag waarom de PvdD mee zou moeten doen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Die vraag blijkt nauwelijks te beantwoorden.
De PvdD wil dat alle levende wezens het uitgangspunt van het gemeentelijk beleid zijn, lees ik. Tja, de flyer vermeldt vooral landelijke thema’s. Het welzijn van mens en dier wordt aangetast omdat economische belangen voorrang krijgen op de leefbaarheid. Er is klimaatverandering en de soortenrijkdom komt in de verdrukking. ‘Verbeter de wereld, begin in Rotterdam’, luidt de lokale verkiezingsleus. Maar erg lokaal oogt het allemaal niet. Het meest lokale thema op de voorkant is dat de publieke ruimte in Rotterdam wordt opgeofferd aan parkeerplekken.
De flyermevrouw probeert me te overtuigen dat de PvdD ook bezig is met lokale thema’s. In Rotterdam moet veel gedaan worden aan duurzaamheid en groen en daar strijdt de PvdD voor. ‘In Rotterdam is GroenLinks toch al actief?’ vraag ik. Er volgt een ingestudeerd antwoord over niet-duurzaam beleid wat door het Rotterdamse GroenLinks gesteund zou zijn en over groene PvdD-voorstellen die van GroenLinks geen steun hebben gekregen. Controleerbaar zijn die feitjes hier op straat niet, maar laten we even aannemen dat de flyermevrouw de waarheid spreekt.
Het blijkt al snel een doorzichtige truc. Ik speculeer dat GroenLinks net als de PvdD voor duurzaamheid is. Het verschil is dat GroenLinks soms compromissen sluit die maar een minimale verbetering voor het milieu betekenen, simpelweg omdat dat het maximaal haalbare is. Je kunt wel steviger om verduurzaming schreeuwen zoals de PvdD, maar zonder raadsmeerderheid levert dat niets op. De flyermevrouw komt er niet uit en dus haalt ze er een kandidaat-raadslid bij. Maar ook die kandidaat moet erkennen dat alleen de strategie van GroenLinks anders is: qua duurzaamheidsdoelen is er op lokaal niveau geen verschil.
De vraag waarom de PvdD op lokaal niveau bestaat is daarmee meer dan pregnant.
Een jaar geleden tourden Kamerlid Esther Ouwehand en kandidaat-Kamerlid Lammert van Raan door het land. In allerlei bijeenkomsten legden zij de strategie van de PvdD uit. De PvdD loopt op de troepen vooruit, doet niet mee aan compromissen en verleidt zo andere partijen om groener te worden. De PvdD wil niet besturen, maar de politieke agenda wijzigen. De suggestie was dat andere partijen een klimaatwet willen omdat de PvdD steeds over klimaat praat. Een misleidende en niet te bewijzen stelling die suggereert dat vóór het ontstaan van de PvdD niemand met duurzaamheid bezig was.
Dit PvdD-verhaal slaat echter bij velen aan. Zo heeft de PvdD in Amsterdam sinds de verkiezingen drie zetels. De PvdD had er acht jaar lang maar eentje. Johnas van Lammeren schijnt een enorm goed raadslid te zijn. Hij doet niet alleen aan ‘het wijzigen van de agenda’ maar neemt ook zelf concrete initiatieven. Door Van Lammeren moet je om folders in je brievenbus te krijgen een ja-ja sticker nemen en mogen mensen in een blijf-van-mijn-lijf-huis hun huisdier meenemen. Heel mooi allemaal, maar de vraag blijft of deze voorstellen niet ook door een GroenLinks-raadslid gedaan hadden kunnen worden.
De vraag stellen is hem beantwoorden.
De PvdD brengt ons slechts versnippering: vroeger had je voor groene politiek GroenLinks en tegenwoordig heb je ook de PvdD. Beide partijen doen erg hun best om te laten zien dat ze onderling erg verschillend zijn maar op het kernthema duurzaamheid zijn ze dat simpelweg niet. Het enige verschil is dat GroenLinks de ballen heeft om verantwoordelijkheid te nemen voor het stadsbestuur en dat de PvdD niet verder komt dan wat losse voorstellen en vooral hard schreeuwen om zo de totale politieke agenda te wijzigen.
Versnippering los je op door dit soort partijen mee te laten besturen. Zolang ze geen verantwoordelijkheid hoeven te nemen zullen ze altijd wegkomen met wat losse voorstellen en idealistisch klinkende praatjes. Zo kunnen we allemaal de verkiezingen winnen. Het is dus wenselijk dat de PvdD in Amsterdam mee gaat doen aan het stadsbestuur. Het zal voor de partij een louterende ervaring zijn: de PvdD zal compromissen moeten sluiten, al snel op GroenLinks lijken en Amsterdammers zullen snel tot de conclusie komen dat de partij eigenlijk volstrekt overbodig is. Dat is weer eens wat minder versnippering.
Jammer dus dat Amsterdam lijkt af te koersen op een coalitie zonder de PvdD.
