Beste Sylvana,
Er zijn weinig narcisten over wie ik meer tips binnen krijg dan over jou.
Eigenlijk maar eentje. Maar die tips gaan dan over waar de betreffende persoon zijn pielemoos allemaal in prakt. En dat heeft volgens mij niets te maken met zijn werk.
Bij jou ligt dat anders.
Soms laat ik zo’n tip gewoon lopen.
Kijk, dat je in Duivendrecht een illegaal in Nederland verblijvende au-pair zou hebben misbruikt als een soort slaaf, wil ik best geloven. Zo iemand is in ruil voor kost en inwoning (en hopelijk ook nog een zakcentje) vast bereid zich 24/7 alles te laten welgevallen. Maar zolang de dame in kwestie het niet zelf op camera wil vertellen (volgens mijn tipgever uit angst voor uitzetting), is het voor mij niet meer dan kwaadsprekerij.
Zonder bewijs geen verhaal.
Wat is het dan fijn dat er naast boze schoolpleinmoeders ook tipgevers met een goed gevulde boekenkast zijn.
Want boeken verdwijnen niet.
Dus ik kan er gewoon uit citeren.
“Mijn vader zei altijd dat ik in mijn leven twee keer zo hard zou moeten werken als een ander omdat ik zwart was. Het omgekeerde bleek waar. Mensen die nauwelijks iets van je verwachten, zijn makkelijk te verrassen. Mijn huidskleur heeft vooral in mijn voordeel gewerkt.”
Was getekend: Sylvana Simons. In februari 2007 in het boek ‘Stout’ van Heleen van Royen en Marlies Dekkers.
Voor mij geen nieuws dat jou alles juist kwam aanwaaien door je huidskleur.
Die jongens van DENK hadden je echt niet gevraagd om namens Recep Tayyip Erdogan in de Tweede Kamer te gaan zitten als je na je paaldanscarrière in de iT en de RoXY niet bekend zou zijn geworden als presentatrice van het boekenprogramma ‘Kaft’ (en nog wat televisiedingetjes). En je zou ook je huidige status als aanvoerder van een Amsterdams koekwauzencollectief nooit hebben gekregen als je gewoon een blanke fractiemedewerker van Tunahan Kuzu was geweest die ‘al’ na zeven maanden ontdekte dat die club vooral een vluchtplaats is voor homohaters die bij het horen van de zin ‘De rechten van de vrouw zijn goudgerand’ op hoge poten eisen dat het woordje ‘aan’ voor ‘rechten’ wordt toegevoegd.
Maar nu staat het dus zwart op wit. Het is bewezen.
Dat hele gedoe van je over discriminatie van pigmentverwenden, dat hele gejank dat moet leiden tot ‘herstelbetalingen’ en tot een ‘zuivering’ van de Nederlandse straten, de Nederlandse musea, de Nederlandse spelletjes, de Nederlandse boeken, de Nederlandse tradities, het is allemaal theater.
Jíj bent allemaal theater.
Een paaldanseres die met gebruikmaking van een bruin velletje van businessmodel naar businessmodel fladdert over de rug van goedgelovige sukkels.
Je weet wat Martin Luther King zei, hè?
“I look to a day when people will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character.”
Als die dag aanbreekt, is jouw spel uit.
Groet,
JanD
PS. Even namens de administratie: ben je al verhuisd eigenlijk?
