De Nederlandse sport zit in een ongekend dieptepunt. 2011 overschouwende kun je geen andere conclusie trekken. Dat betekent natuurlijk niet dat er niet een heleboel mooie sportmomenten waren. Want ook al zijn de prestaties er niet, sporters blijven onverminderd hun stinkende best doen prijzen te pakken en u een beetje te vermaken. Sport verbroedert, ook als we gezamenlijk kankeren op de prestaties. Vandaar een overzicht van de belangrijkste (Nederlandse) sportgebeurtenissen en dieptepunten van het afgelopen jaar.
Het Nederlands elftal moet komende zomer pas pieken. Het is dus prima om nu een keer van de Duitsers te verliezen. Met de – tot zijn blessure – gestage ontwikkeling van Affelay bij het nog altijd oppermachtige Barcelona en de supervorm die Van Persie heeft bij Arsenal, gaat dat Nederlands elftal helemaal goedkomen. Winnen van de Duitsers in de finale, nadat zij met Spanje hebben afgerekend in de halve finales, dat gaat helemaal goedkomen.
Maar wat de gemoederen pas echt bezig hield het afgelopen jaar, is de totale gekte rondom Ajax. Al die mensen die zeggen het beste met de club voor te hebben, zijn allemaal grote ego’s die juist niets voor de club over hebben. Des te knapper dat ze kampioen zijn geworden.
Wielrennen
Natuurlijk was de val van Jonny Hoogerland spectaculair, maar de wielergebeurtenis van 2011 was natuurlijk de dood van Wouter Weylandt in de Giro. Wat daarna los kwam, van collega-renners, van supporters in heel Italië en de hele wereld, was prachtig. Peter Post, de grootste ploegleider ooit, en Xavier Tondo overleden ook, maar dat viel in het niet bij nummer 108.
Nederlanders deden het goed, maar niet top. Alleen Langeveld en Weening wonnen iets groots, respectievelijk de Omloop Het Nieuwsblad en een Giro-etappe. Gesink volhardde in de tour, en kreeg daar te weinig respect voor, overige talenten deden het leuk tot heel goed, maar dik gewonnen werd er niet. In 20112 nieuwe kansen, mits de Raboploeg bij zinnen komt, de tijdrijderstour laat voor wat ie is en al die klimtalenten inzet op de Giro en Vuelta.
Nederland was traditioneel een land voor teamsporten. Dit lijkt afgelopen. Ja, de dames-hockeyploeg gaat bij gebrek aan concurrentie goed, de overige teams faalden in hun missie. Op een kleine kans voor de vrouwenvolleybalploeg na gaan ze de Olympische spelen missen. De mannenhockeyploeg gaat wel naar London, maar de resultaten van deze mannen lijken weinig goeds te beloven.
De grootste gebeurtenis in de atletiek van het afgelopen jaar was de valse start van Usain Bolt op het WK. Volgens sommigen zelfs met opzet, zodat hij volgend jaar kan excelleren. De WK was dan ook geen groots evenement. Verder was er een nieuw wereldrecord op de marathon, van de Keniaan Patrick Musyoki. Een tijd van 2.03.38 lopen op 42.195 meter is heel erg knap, maar een stadsmarathon op tijd heeft weinig met echte sport te maken.
Ook het turnen had geen groots jaar. Epke Zonderland, de teruggekeerde Yuri van Gelder en Jeffrey Wammes haaalden podiumplaatsen, maar plaatsten zich nog niet voor de Olympische spelen. Dat Epke Zonderland de nationale troetelsporter is maakt echter een hoop goed. Een lach of een traan van de ultieme jongen van Jan de Witt en Nederland voelt zich weer goed.
Ja, zwemmen, daar is Nederland wel goed in De 4x 100 meter estafette winnen we makkelijk, in elke opstelling, Individueel zijn Femke Heemskerk, Ranomi Kromowidjojo Inge Dekker en Marleen Veldhuis wereldtop, wat ze bewezen met individuele medailles bij de wereldkampioenschappen. Bij de heren is Nederland minder sterk, maar zorgen Michael Phelps en wie weet de teruggekeerde Ian Thorpe wel voor spektakel.
Dan heb je nog de rare restsporten. Bas Verwijlen scherm heel goed. Nog beter, maar met iets grotere wapens, deden de honkballers iets heel goed, door het wereldkampioenschap (zonder de grote Amerikaanse jongens) te winnen, Heel knap, het is helaas niet Olympisch. Schaatsen valt ook onder deze categorie, aangezien Nederlanders daar altijd wel een keer kampioen in worden. Prachtige sport, maar nu ook de Amerikanen nauwelijks meer presteren wordt het internationale aanzien wel steeds minder. Niet voor niets is de terugkeer van Sven Kramer eigenlijk het grootste schaatsnieuws. We hebben wat zeilers die het goed doen, de paardrijders doen het aardig zolang de goede paarden niet weggekocht worden en Edwin van Calker suist weer heel aardig naar beneden.
Inderdaad, dit is geen vrolijke opsomming. Nederland presteerde op sportgebied matig tot slecht. Ook internationaal waren er weinig heel bijzondere prestaties. Maar niet getreurd: het is een pre-olympisch jaar. Volgend jaar zijn de Olympische Spelen in Londen. Vroeger presteerden Nederlanders nog wel eens super buiten het Olympische seizoen. Positief gesteld: Iedereen lijkt heel goed te pieken. Ja, dat doet de rest van de sportwereld ook, maar wie weet lukt het de Nederlanders dit keer iets beter te pieken. Als ze dat nu ook op het EK-voetbal doen en in de juiste wielerkoersen, kan 2012 nog best aardig worden.
Huub Bellemakers heeft nu al zin in sportzomer 2012, of Nederlanders nou wel of niet gaan pieken.
