Hoppa. Het is weer zover; er moet weer eens iets verboden gaan worden. Echter, voor de afwisseling zijn zij die om verbieden roepen nu eens niet de mensen die abusievelijk de naam ‘volksvertegenwoordigers’ gekregen hebben. Nee, deze keer klinkt de schreeuw om het zoveelste verbod gewoon vanuit het brave burgervolk. En gaat het hier misschien om het verbieden van genocide op getinte en besnorde volkeren in ver weg gelegen gebieden? Of om het verbieden van politici die zonder het volk te raadplegen ingrijpende beslissingen nemen? Nee. Natuurlijk niet. Het gaat hier om zoiets vreselijk belangrijks als… Het verbieden van vuurwerk!
Voor de duidelijkheid: ik heb een gigantische hekel aan vuurwerk. Ik ben zo’n schijterd die de dagen rond de jaarwisseling veel liever binnen zit. Gooi een simpele astronaut in mijn richting en ik heb vijf minuten daarna nog hartkloppingen. Steek een strijker in de straat af en ik lig een uur in foetushouding naast de bank. Kortom, van mij hoeft die ellende echt niet; zonde van je geld, het milieu en als het tegenzit ook nog eens van je gezondheid.
Het verbieden van dingen
Maar verbieden? Serieus? Zijn we als Nederlandse bevolking nu echt zo diep gezonken dat we het armetierig handelen van die zogenaamde volksvertegenwoordigers van ons zijn gaan spiegelen? Echt? Heeft het verbieden van dingen, uitlatingen of gedrag ooit iets opgeleverd behalve het spekken van de staatskas via geïnde boetes? Laten we kort even kijken naar wat voorbeelden van reeds bestaande verboden:
Het is verboden om te hard te rijden. Dagelijks staan er blauwe struikrovers langs de weg om hardrijders te flitsen. Verbod werkt dus schijnbaar niet. Het is verboden om bezopen achter het stuur te zitten. Gebeurt nog steeds massaal. Het is verboden om bepaalde drugs te kopen en gebruiken. Alle denkbare vormen van verdovende middelen zijn nog steeds verkrijg- en nuttigbaar. Het is verboden om kinderen seksueel te misbruiken. Geen aanvullend commentaar nodig. En nog eentje om het af te leren: het is verboden om op grotere schaal wiet te kweken. Maar Nederland kent naar schatting zo’n 40.000 telers. Et cetera, et cetera.
Achterlijk pleziertje
Verbieden heeft nog nooit gewerkt en als het een beetje tegenzit verergert het de situatie alleen maar. Het verbod op sommige drugs is daar natuurlijk een prima voorbeeld van: hoe meer er verboden wordt, hoe meer criminaliteit, overlast en illegale handel er ontstaat. En dat is volstrekt logisch want met verbieden neem je de vraag niet weg. Zelfde bij vuurwerk: zolang mensen hun achterlijke pleziertje als belangrijk en bevredigend beschouwen zullen ze vuurwerk blijven aanschaffen en afsteken.
Het enige dat wel werkt is een mentaliteitsverandering: vuurwerk is strontvervelend, gevaarlijk, milieuverziekend en zorgt ervoor dat veel (huis)dieren de laatste dagen van het jaar door een ware hel gaan. Als mensen dat nou eens gaan inzien en vervolgens voor een sociale oplossing opteren in plaats van te kiezen voor puur egoïsme, dan los je daadwerkelijk iets op. Spijtig genoeg ligt de focus binnen onze consumptiemaatschappij opzettelijk op het individu en kunnen we die sociale oplossing daarom hoogstwaarschijnlijk op onze buik schrijven. Oftewel: waarschijnlijk is vuurwerk volgend jaar verboden maar heeft iedereen er nog net zoveel last van als nu. Maar dan wel met wat aanvullend inkomen voor Vadertje Staat. Bij voorbaat vast weer van harte gefeliciteerd.
