Beste Paul,
Je bent nu bijna drie jaar hoofdredacteur van De Telegraaf.
Toen je begon werden er dagelijks nog bijna 420.000 kranten verkocht. Bij de komende meting schiet je door de 350.000 heen.
Je zat er vuistdiep in bij John de Mol toen die TMG wilde kopen (en hield hoogstpersoonlijk het van internet verdwenen lik- en slijminterview voor de krant dat de overige aandeelhouders in de armen van De Mol moest drijven). Je zag het retedure online televisieproject Telegraaf VNDG in no time faliekant mislukken. Er speelden onverkwikkelijke relationele affaires op je redactie, vergelijkbaar aan die bij het Openbaar Ministerie waarover uitgerekend De Telegraaf deze week zo smeuïg schreef. Je liet je makkertje Wouter de Winther de krant volstrekt belachelijk maken door een laatste reddingspoging te ondernemen toen diens belangrijke VVD-bron Halbe Zijlstra dreigde te sneuvelen om zijn Poetin-leugen.
En nu sta je – kwam mij ter ore – te juichen bij het ontslag van de baas van Telesport, Jaap de Groot.
Er is veel aan te merken op Jaap de Groot. Vooral dat bij hem niet altijd duidelijk was of hij nou het belang van de lezer diende, of het belang van Jaap de Groot (en echtgenote Yvonne van Gennip). Maar ten eerste waren en zijn er zo veel Telegraaf-coryfeeën die in hun lange, lange loopbaan niet vies waren en zijn van een stukje persoonlijk gewin (Hoi, Peter! Hoi, John!). De een schrijft vriendjes naar de mond die hem later schnabbels verschaffen, de ander gaat cruisen op kosten van een sponsor – en dan niet alleen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Hoe het in het geval van Jaap de Groot ook zit: iemand met zo’n lange geschiedenis bij en zo veel verdiensten voor de krant als hij, laat je op een nette manier vertrekken.
Zoals met je voorganger Sjuul Paradijs gebeurde dus. Met een dikke zak geld. Als dank voor bewezen diensten? Mwah. Eerder om te zorgen dat ie niet uit de school gaat klappen over alles wat ie weet over De Telegraaf en haar huidige hoofdredacteur. Zo gaat dat bij volwassen bedrijven.
Want hoezeer ik het als kleine krabbelaar in de meninkjesjournalistiek ook toejuich dat het nieuws tegenwoordig op straat ligt, als de puinhoop zo groot is als nu onder jouw leiding bij De Telegraaf, wordt het vooral pijnlijk.
En dan verlang ik stiekem weleens terug naar de tijd dat al die Telegraaf-mannetjes en -vrouwtjes bedankten voor alle uitnodigingen van andere media en nooit met hun kop op tv kwamen, maar uitsluitend excelleerden in hun eigen krant.
Dat laatste schiet er nogal bij in de laatste jaren.
Groet,
JanD
PS. Jaap kan het zelf wel, maar niet iedereen is een Jaap.
