Weet u nog, Gerard Cox drie jaar geleden? Toen zei hij ook al zoiets. Nu doet hij het weer.
“Ik dacht: als ik oud ben, kom ik terug naar de stad. Nu is het zo veranderd. Andere gewoonten, andere godsdiensten. Als jongen bracht ik in Rotterdam-Zuid driehonderd kranten rond. De Maasbode, een katholiek dagblad. In die buurt woont geen Nederlander meer, laat staan een katholieke. Naar mijn overtuiging zijn de Nederlanders die daar woonden in de steek gelaten. Zij mochten de multiculturele samenleving uitvinden. En nu kunnen we er niet meer over praten. Je wordt meteen uitgemaakt voor racist.
Meer dan de helft is allochtoon. Dat woord is uit de mode, maar ik vind het wel een handige term. Ik loop door de stad en het kan ook Ankara zijn of Paramaribo. Als ze goed geïntegreerd zijn, maakt het geen zak uit. Met een Rotterdamse tongval, altijd leuk. Alleen weet ik niet of ze het Rotterdamse gevoel hebben.
‘Een jaar geleden stond de hele misjpooche hier op de Erasmusbrug omdat er iets was gebeurd in Turkije. Kinderen van 16 zeiden: Erdogan is onze leider. Ik weet niet of ze zich trots voelen een Rotterdammer te zijn. Wat krijgen ze te horen in de moskee, behalve dat wij christenhonden zijn? Die dubbele nationaliteit, daar begrijp ik ook niets van. Je bent dit of dat, je kunt niet allebei zijn.”
Bonusbonusquote:
“In de jaren zeventig waren wij links, we zeiden dingen waar de meeste mensen het niet mee eens waren. Gelijke kansen voor iedereen, ontwikkelingssamenwerking, het milieu – daar waren wij allemaal voor. Nu vindt iedereen dat. Misschien hebben we toch wel iets bereikt.”
Succes met de waarheid vertellen, Cox! Want hierna zal de Volkskrant ongetwijfeld wederom een anonieme briefschrijver in stelling brengen.
Hele interview in De Volkskrant hier.
