Mevrouw Dijkstra,
Even terug naar 13 september 2016.
De dag waarop Partij van de Dieren-Kamerlid Frank Wassenberg zijn trein miste en daardoor uw plan voor het automatisch leeglepelen van lijken met de kleinst mogelijke meerderheid door de Tweede Kamer werd aangenomen.
Uw fractievoorzitter Alexander Pechtold omhelsde u. Kamervoorzitter Khadija Arib vroeg of u uw voorstel in de Eerste Kamer wilde verdedigen. U stapte naar de microfoon en antwoordde, met een brok in de keel: “Voorzitter. Ik denk aan al die patiënten op de wachtlijst. En dat is waarom ik zo ontzettend blij ben dat we hier een meerderheid hebben gehaald. En ik zal met heel veel plezier ook in de Eerste Kamer proberen, met argumenten, de senatoren te overtuigen om voor deze wetswijziging te stemmen. En ik hoop, voorzitter, dat dat snél kan gebeuren.”
Op één zinnetje na geloofde ik u op uw woord.
Dat ene zinnetje was: “Ik denk aan al die patiënten op de wachtlijst.”
Patiënten op de wachtlijst zijn mensen. Mensen zijn het volk. En u háát het volk.
Héél soms krijgen we een blik op uw werkelijke kijk op het volk.
Zoals gisteren.
Dan twittert u, als Lili en Howick op de valreep in Nederland mogen blijven nadat het volk massaal (voor mijn rechtse lezers weer hartkloppingen krijgen: ‘massaal’ is geen synoniem voor ‘unaniem’) in opstand was gekomen tegen de uitzetting van die twee kinderen: “De twittergemeenschap heeft blijkbaar veel moeite met werk dat in stilte wordt verricht. Tsja.”
Dat ‘tsja’ doet ‘t ‘m.
Wat een neerbuigendheid. Wat een dedain. Wat een stuitende arrogantie.
Even suggereren dat u, de D66-fractie in de Tweede Kamer, met stille diplomatie die twee kinderen hun Nederlandse toekomst heeft bezorgd. Terwijl ze, als ze gisternacht niet waren ontsnapt en ondergedoken, gewoon gisteren op het vliegtuig zouden zijn gezet voor een enkeltje Armenië.
Toen u doorhad hoe fout die tweet overkwam, gooide u er drie uur later nog eentje achteraan. “Sorry mensen, ik doelde met mijn vorige tweet niet op de terechte oproepen van de twittergemeenschap om de kinderen te laten blijven. Ben blij met de uitkomst.”
Uhuh.
Damage was done. Iedereen heeft weer even de ware Pia Dijkstra kunnen zien.
En het was een duivels gezicht.
Net zo duivels als dat van uw partijleider, Alexander Pechtold.
Die verscheen gisteravond pontificaal in het NOS Journaal om zijn blijdschap te tonen over het feit dat staatssecretaris Mark Harbers gebruik had gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid om Lili en Howick in Nederland te laten blijven. Terwijl diezelfde Alexander Pechtold vier dagen eerder nog hun vertrek verdedigde met: “Ik vind discretionaire bevoegdheid iets waar ik altijd moeite mee heb. Want dat betekent toch dat een politicus op de stoel van de rechter gaat zitten.”
Als er iemand (ergens onder een steen) was die zich nog afvroeg of jullie schaamteloze schoften zijn, dan kreeg die persoon gisteren zijn antwoord.
Overigens bereiken mij uit de boezem van uw partij berichten dat door wat ik maar even ‘het NNN’ noem, het Nijmeegs Nichten Netwerk, stevig wordt gelobbyd om de sprekende robot Rob Jetten fractievoorzitter te maken als Alexander Pechtold binnenkort opstapt. Met name vice-voorzitter Henk Beerten, die de voorzittersverkiezing in 2015 met 55,9 tegen 44,1 procent verloor van Letty Demmers, schijnt zich daar nogal voor te beijveren.
Als de partij ook de laatste D66-kiezer nog van zich wil vervreemden, zou ik zeggen: u kunt geen betere nemen.
En dan de jokvrouw, Kajsa Ollongren, bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen als lijsttrekker.
Lijkt me énig.
Groet,
JanD
UPDATE Nog een leugen van u ook. Toen Pechtold met staatssecretaris Harbers belde, had die al besloten dat Lili en Howick mochten blijven.
