Het afgelopen jaar is er een hardnekkig narratief over mij ontstaan. Aangezien de heer van Dam vanavond opnieuw zijn verhaal bij Pauw gaat doen, voel ik mij genoodzaakt te reageren.
Dat narratief is als volgt: ik zou in een dronken bui met een collega in bed zijn beland. Vervolgens heb ik een stuk gepubliceerd waar ik mijn versie geef. En daarmee zou ik zijn leven kapot hebben gemaakt.
Het meest fascinerende aan dit narratief is nog wel: wat zou mijn belang zijn om te liegen over een ‘gezellige’ avond? Een vrij logische vraag, evenwel niet gesteld door Jeroen Pauw. De mooiste verklaring komt van zijn advocaat Plasman: ik zou het allemaal hebben verzonnen om mijn nieuwste serie te promoten. (Voor de duidelijkheid: ik had al een afspraak staan bij DWDD om te praten over mijn nieuwe serie).
In zou hier graag iets tegenover willen stellen: van Dam en ik waren geen collega’s. Ik was stagiair, de heer van Dam productieleider. En het is geen verrassing dat ik het absoluut geen gezellige avond vond.
Dan het prijsgeven van de naam van de heer van Dam. Zijn naam was op geen enkele manier te traceren. Alleen al aan de Kurhaus-productie werkten meer dan vijftig mensen (waar van Dam overigens de leiding aan gaf). In de dagen na publicatie is zijn naam niet één keer genoemd, zelfs niet in het rioolputje van Twitter. Niet voor niets heeft het OM ook zijn aangifte van laster tegen mij naar de prullenbak verwezen. Zijn klachten bij de Raad voor de Journalistiek tegen Trouw en De Wereld Draait waren al ongegrond verklaard. Hij koos er zelf voor om bij Pauw te gaan zitten.
Tenslotte de nasleep. Van Dam heeft alle ruimte gekregen om zijn beklag te doen in de media. Hij beweert dat zijn bedrijf door mijn publicatie in Trouw is geruïneerd. Er is geen journalist geweest om te onderzoeken of dat ook echt zo is. Ik heb geen enkele behoefte aan medelijden. Voordat ik de brief publiceerde besloot ik elke soort ellende die hieruit kwam voor lief te nemen. Maar mijn leven is net zo goed in de war geschopt door mijn mond open te doen*.
In tegenstelling tot de heer van Dam heb ik geen behoefte gehad om dit in de media te delen, maar nu hij de publiciteit blijft zoeken en ik bakken met bagger over mij uitgestort krijg, vind ik dit wel relevant.
Volgens mijn advocaat had ik alle reden om een artikel 12-procedure in gang te zetten. Ik zie daarvan af, omdat het emotioneel te belastend is voor mij en mijn gezin. Ik houd mij vast aan de mensen — ja ook mannen — die aangifte hebben gedaan na publicatie van mijn stuk.
groet,
*De serie, die ik volgens Plasman heb gepromoot met deze affaire, was de slechtst bekeken serie in mijn carrière. Verzoeken voor lezingen zijn opgedroogd. Dat is begrijpelijk: als journalist is je geloofwaardigheid cruciaal. Als je bent weggezet als leugenaar word je nou eenmaal minder snel uitgenodigd. De theatervoorstelling waar ik momenteel door het land toer trekt overwegend zalen die voor de helft of voor een kwart gevuld zijn. In tegenstelling tot de vorige voorstelling in 2016. En dan heb ik het alleen nog maar over het zakelijke aspect.
