Beste oud-collega’s,
Wat hebben jullie gisteren je werk slecht gedaan.
Wie jullie volgt, denkt dat er gisteren in Den Haag één demonstratie van gele hesjes-dragers was. De deelnemers mochten het Binnenhof niet op, ze moesten hun gele hesjes van de politie uit doen omdat ze anders gearresteerd zouden worden en ze waren tegen onder veel meer premier Rutte, het Verdrag van Marrakesh, de leugenachtige staatsomroep en wat al niet meer.
Dan nu de waarheid.
Er waren twéé demonstraties.
Om 13.00 uur was een demonstratie van gele hesjes-dragers die het Binnenhof niet op mochten, die uiteindelijk hun gele hesjes moesten uitdoen van de politie omdat ze anders gearresteerd zouden worden (wat twee van die deelnemers uiteindelijk overkwam) en die inderdaad leuzen voerden waarin ze hun standpunten verwoordden. Die demonstratie was georganiseerd door ene ‘Jody Proef’, een persoon van wie het bestaan (onder die naam) niet vast staat.
Maar er was nóg een demonstratie. Dat weet ik zo goed, omdat-ie georganiseerd was door het begin dit jaar opgerichte papieren verzetskrantje The Post Offline, waarvan ik de hoofdredacteur ben.
De afgelopen dagen deed ik het voorkomen alsof ik in mijn eentje een beetje in een geel hesje ging wandelen door Den Haag en dat ik het niet erg zou vinden als anderen dat ook zouden doen. Maar dat deed ik alleen om een afgesloten Binnenhof te voorkomen. Elk stukje over die wandeling was uiteraard een verkapte oproep.
Een oproep aan doodgewone, doodnormale keurige Nederlanders die net als wij van The Post Offline heimwee hadden naar het land uit het lied van Fluitsma en Van Tijn. Die het misschien wel met heel veel van de te verwachten deelnemers aan andere Nederlandse gele hesjes-bijeenkomsten eens waren, maar ook met dingen niet. Die misschien wel bang waren om in confrontaties tussen extremisten te belanden. Die sowieso nooit meedoen aan demonstraties, omdat thuisblijven altijd de veiligste optie is. Maar die toch vonden dat het tijd was om hun stem te verheffen. Om duidelijk te maken dat ook hun emmer met ergernissen zo langzamerhand wel is volgedruppeld. Of overgelopen. Maar die vooral ergens vóór wilden demonstreren.
Die maakten een stilzwijgende afspraak voor zaterdag 1 december 11.30 uur. En die vormden de allereerste gele hesjes-demonstratie in Nederland (van burgers, want het FNV demonstreert ook altijd in gele hesjes).
Hoe? Ze dronken in hun normale kloffie een bakkie op de terrassen op het Plein in Den Haag. Om exact 11.30 uur stonden ze op, trokken hun gele hesjes aan en begonnen onder aanvoering van The Post Offline’s erelid Ebru Umar (Lidnr. #1), mij (Lidnr. #2) en de geweldige Wally Soute (links op de foto; hoe multiculti wil je het hebben?) het lied ’15 miljoen mensen’ te zingen. Al zingend trok de groep naar het Tweede Kamergebouw.
Pas toen we daar aankwamen (how nice!), kwam één politiebusje ons tegemoet rijden en werden we staande gehouden. Omdat wij de demonstratie niet hadden aangemeld, werd ons verteld dat we in afwachting van overleg met de burgemeester van Den Haag voor het Mauritshuis verder mochten demonstreren. Dat deden we.
Een tijdje later kregen we te horen onder welke voorwaarden we eventuele arrestaties zouden voorkomen. Als we weg wilden, waren er twee manieren. De eerste: stoppen met zingen in groepsverband en de hesjes uittrekken. De tweede: onder begeleiding van de politie met de door het redelijk lange wachten al aardig uitgedunde groep naar het Malieveld vertrekken en daar verder demonstreren.
De politiemevrouw met wie ik overleg had, zei: “U heeft uw punt gemaakt, dus…”.
Doodgewone, doodnormale keurige Nederlanders die hun kelen dan al dik een halfuur hebben stuk gezongen op dat lied, doen dan natuurlijk hun hesje uit en gaan ieder huns weegs.
Maar toen zei ze: “Als ik u was, zou ik uw moment pakken. Als u naar het Malieveld gaat, komen de paarden. Dat is een mooi plaatje.”
We besloten te wachten op de paarden en liepen onder begeleiding van een massa politiemensen en paarden langs de Hofvijver tot het einde van de Korte Vijverberg. Daar stopten we met zingen, trokken onze gele hesjes uit, bedankten de politiemevrouw voor de keurige behandeling (en de tip) en gingen ieder ons weegs.
We hadden ons punt gemaakt. Wij hebben zonder enige vorm van ellende tientallen keren het lied ’15 miljoen mensen’ van Fluitsma en Van Tijn gezongen. Ten teken dat wij het Nederland van toen terug willen. Niet ‘wij activisten’, maar ‘wij doodgewone, doodnormale keurige Nederlanders’. Niet op een afgelegen grasveld, maar in het hart van de democratie, op het Binnenhof.
Een halfuur later begon de tweede demonstratie. De meesten van ‘ons’ zaten toen allang in de trein, de auto, een restaurant of het winkelhart van Den Haag. Een enkeling ging door naar die tweede demonstratie.
Dit zijn de feiten.
Wat jullie schreven of in elkaar monteerden komt in de verste verte niet in de buurt van hoe het echt zat. Zoiets kun je pas met stelligheid beweren, als je er zelf middenin zat.
Bij deze.
Hoe nu verder?
The Post Offline is in de eerste plaats een mediaplatform. Een papieren ‘verzetskrantje’ met een ledenwebsite dat als centraal thema heeft: de strijd voor de vrijheid. Met de focus op de vrijheid van meningsuiting, die momenteel ernstig onder druk staat vanuit de EU en dus Den Haag.
The Post Offline is geen organisator van demonstraties. En heel, heel klein. Gerund vanuit een redactiekeldertje in Eesterga.
Wij hopen dat ons initiatief door andere doodgewone, doodnormale keurige Nederlanders wordt opgepikt.
Dat vanaf nu elke zaterdag om half twaalf precies op meer plekken in Nederland spontaan mensen in gele hesjes op drukke plekken samenkomen om ’15 miljoen mensen’ van Fluitsma en Van Tijn te zingen. Om vreedzaam, dus zonder rottigheid zoals in Frankrijk, duidelijk te maken dat het incasseringsvermogen van de Nederlandse bevolking een einde heeft. En vooral: dat ze zich zorgen maken over de toekomst van hun kleinkinderen…
Het begon op 1 december in Den Haag met een groep mensen die normaal nóóit de straat op gaan om te demonstreren en die nu een aanzet hebben gegeven.
We kregen ook kritiek, op social media.
“Weinig mensen!”
“Er liep iemand van Pegida bij! Zie je wel, extreem rechts!”
“Ebru Umar is alleen maar publiciteitsgeil!”
“Soft gedoe!”
Het waren op het hoogtepunt veel meer mensen dan je ooit in een Kick Out Zwarte Piet-vak hebt gezien. Terwijl ik de afgelopen dagen door welgeteld één journalist (Wierd Duk) ben gebeld met het verzoek om informatie over wat wij van plan waren – een stuitend gebrek aan nieuwsgierigheid dat Jerry Afriyie niet zou overkomen.
Die paar (ik geloof: twee) van Pegida hebben ’15 miljoen mensen’ gezongen en zich verder op geen enkele manier misdragen.
Ebru Umar is erelid van The Post Offline. Een heldin die aan den lijve heeft ondervonden wat onvrijheid betekent en die haar beste vriend en leermeester Theo van Gogh verloor door een islamitische aanslag. Zij was ziek en kwam toch naar Den Haag (waarvoor hulde!).
En soft gedoe? Dat was het zeker. Vreedzaam. Sorry! Dit waren inderdaad vooral mensen die geen zin hadden om stronttaarten van Antifa in hun gezicht of klappen van de politie op hun rug te krijgen en die gewoon maandag weer netjes allemaal aan het werk gaan om geld te verdienen voor zichzelf, hun gezinnen en de Belastingdienst. Bovendien: voor het echte afrekenen zijn er in maart en mei weer verkiezingen.
Ik hou van die mensen.
En ik hoop dat ze een olievlek gaan veroorzaken in Nederland (als ze willen overleggen, kunnen ze mailen).
Dat ze in hun agenda noteren: elke zaterdag, 11.30 uur.
Net zolang tot de politiek in Nederland en Brussel snapt: wij zijn er voor de burger, de burger is er niet voor ons.
Want dat besef is de laatste jaren aardig verdwenen.
Groet,
JanD
PS. En als je als professionele journalist eens uit je bubbel wilt, kun je altijd proberen om lid te worden van The Post Offline. Misschien accepteren we je wel…
UPDATE Mooi ludiek idee op Twitter van @HetUntermensch: ’15 miljoen mensen’ hoog de Top 2000 instemmen. Het is even werk, maar het kan vanaf de bank ;-) Ik heb het alvast gedaan.
UPDATE 2 Aangemelde initiatieven bij The Post Offline voor zaterdag 8/12 van 11.30 uur-12.00 uur: Rotterdam (focusstad) en Amsterdam. Wel: gele hesjes, ’15 miljoen mensen’, vreedzaam. Niet: spandoeken, leuzen, gezichtsbedekking, geweld. Nadere info volgt! Zelf zaterdag printjes met de tekst uitdelen in een andere stad? Mail ons actiecentrum.
