“Gekkenhuis zeker vanavond?” vroeg ik de tafelgastheer die ons op de middagzitting van 1e Kerst- dag bij Van der Valk Akersloot de tafel wees. De trots spatte uit zijn ogen: “Wij ontvangen hier op deze twee dagen 7000 gasten; voor onszelf een absoluut record!” Dat wordt dan geen sterrenhap, dacht ik in stilte. Wat kan een mens zich vergissen.
Bij culinaire sterren denk je aan onuitspreekbare gerechten die in sfeer-en zielloze onder architectuur gebouwde ruimten in véél te kleine porties worden uitgeserveerd en aan wijnen die kostbaarder worden, naarmate je er meer uitleg bij nodig hebt om ze te kunnen waarderen. Omdat we allemaal Jort Kelder wel eens hebben zien acteren, knikken we dan maar eens wijs en instemmend. Zo hoef je jezelf niet voor gek te verklaren als later de knip getrokken moet worden en laat je jouw gasten niet achter met een schuldgevoel, zo diep als het bord waarin Le Ciel Bleu van Okura zijn onnavolgbare Bouillabaise opdient.
Ons Kerstdiner bij Neêrlands grootste herberg, wel eens volledig onterecht en respectloos “vreetschuur” genoemd, werd één groot feest. Eérste verassing, moeiteloos parkeren. Tafelgastheer Joran Kaptein deed zij naam eer aan. Als een volleerd stuurman van dit indrukwekkendste cruiseschip in de Noord-Hollandse weilanden, manoeuvreerde deze 3e-jaars Leids student Internationaal Belastingrecht ons met zijn enthousiaste tafelbrigade door het ruim geportioneerde 5-gangen keuze-menu; tweede verrassing. Sfeer creëren is dus een intellectueel-academische bezigheid. De Valken snappen dat als geen ander.
Want waar de doorsnee-restaurants je bij hun Kerstdiner nog nét laten kiezen tussen medium, rare of well-done, krijg je deze chef niet gek met twintig verschillende, perfect getimede gerechten aan één tafel van 4 met evenzoveel verschillende wijnvoorkeuren. Met Volendam en de Noordzeekust op loopafstand ligt het voor de hand dat de verse zeevis- en schaaldiergerechten favoriet waren. Maar ook de beef-eaters werden niet teleurgesteld. De glazen werden op tijd en ruim bijgevuld. Ook hier de Valk-formule toegepast. Veel ruimte om de tafels; niet het onderste uit de kan willen halen.
Wat een genot om dan overal om je heen geanimeerde gesprekken te horen, kwinkslagen te kunnen uitwisselen met de clevere en op klantvriendelijkheid geselecteerde seizoen-bediening en zelfs met een aanpalend tafelcontact-gevoelig gezelschap. Voor onderweg als verrassing nog even een hoop-voor-de-toekomt-injectie als 6e gang mee; spontaan en onbedoeld, want hij stond niet op de kaart. “Onze” student vertelde zijn studie af te gaan maken in Helsinki. Hij zou nóg liever naar Sjanghai zijn gegaan, maar zijn Opa en Oma zouden in die tijd 50 jaar getrouwd zijn. Hij kon het niet maken zijn gezicht daar niet te laten zien en een retourtje Sjanghai viel buiten zijn begroting, zo bekende hij zonder een spoor van spijt.
Ik weet zeker dat ik op datzelfde moment aan de avondhemel richting Bethlehem een ster even èxtra zag flonkeren. Die ster is voor mij meer waard dan de door het Michelin Instituut aan autistische topkoks uitgereikte onderscheidingen. Ik geef hem door aan de club die kans zag mij het gevoel te geven om als één van 7000 gasten met mijn gezelschap tóch van A-Z centraal te hebben gestaan en waar de rekening de laatste feestverrassing was. Succes is geen toeval. Ik zou een stichting “Joran naar Sjanghai” royaal en als eerste sponsoren.
