Lieve Ellie,
Ter rechterzijde werd gisteren op het nationale rioolputje Twitter volop geklaagd over jouw gedrag tijdens de Canal Pride, het hoogtepunt van het jaarlijkse evenement Pride Amsterdam.
Je zat als verslaggever van AVROTROS langs de route en toen de boot van het Ministerie van Defensie passeerde, stond je op van je plek en salueerde langdurig voor de militairen.
Meteen begonnen er allerlei lieden te roepen dat alleen militairen mogen salueren, dat je zonder hoofddeksel salueerde, dat je verkeerd salueerde, dat je…
Manmanman.
Het lijkt wel een soort heksenjacht.
Waar is het respect gebleven, Ellie?
Die mensen hebben, geloof ik, echt niet door wat jij voor de LHBTI-gemeenschap al hebt betekend de afgelopen decennia.
Ik weet nog goed dat je woordvoerder van de Amsterdamse politie was en zo ongeveer als eerste naar buiten bracht dat geweld tegen LHBTI’ers vooral werd gepleegd door Marokkaantjes.
Weet je nog?
Nou, dat werd je toen ook niet in dank afgenomen.
Woordvoeders die eerlijk zijn? Dát was niet de bedoeling.
Het kostte je uiteindelijk ook je baan bij de politie.
Ze moesten er toch al niet veel hebben van homo’s en lesbo’s zei je vrijdag bij Jinek, dus dat was een mooie stok om uiteindelijk de hond te slaan.
De politieleiding hoopte natuurlijk dat je nadat je was vervangen door een hetero in de vergetelheid zou raken, maar dan hadden ze je toch een beetje onderschat.
In no time wist je, niet gehinderd door natuurtalent, maar vooral door keihard te véchten, een imposante televisiecarrière op te bouwen.
Die verslaggeving van de Canal Pride gaf slechts een voorproefje te zien van het nieuwe journalistieke genre dat je bij de Publieke Omroep tot grote bloei gaat brengen: Ellie-journalistiek.
Ellie-journalistiek gaat verder waar gewone participerende journalistiek ophoudt.
Met je management ben je op dit moment je wensenlijst aan het doornemen.
Dat tegen de regels in salueren zet daarbij wel de toon.
Je overweegt bijvoorbeeld om in de eerstvolgende klassieker (27 oktober in de Johan Cruijff Arena) in te vallen voor Kasper Dolberg om de winnende voor Ajax te maken.
Bij dinsdag 17 september staat ook al een dik kruis in je agenda. Dan mag je management geen andere klussen voor je aannemen, omdat je naast Willem-Alexander gaat zitten in de Ridderzaal tijdens het voorlezen van de Troonrede. Koningin Máxima schijnt nog wat tegen te stribbelen, maar dat los je met een belletje naar de sultan van Brunei wel op. Zodra die haar uitgerekend voor dan uitnodigt op zijn boot, kunnen die proleten in de Eerste en Tweede Kamer haar gestolen worden. In tegenstelling tot Willy lust Hassanal er namelijk wél pap van, en soms heeft Hare gewoon een goeie beurt nodig om weer vrolijk voorwaarts op haar maatje 43 door kleinburgerlijk Nederland te stiefelen.
De presentatie van het Eurovisie Songfestival in 2020, ergens in mei, pak je ook even mee, nu je er toch al bent omdat je jezelf in overleg met je goede vriend Cornald Maas hebt aangewezen als de Nederlandse inzending.
Niet kunnen zingen is bij dat event al jaren geen bezwaar. Bovendien: op 9 april 2020 heb je dan al een mooie generale achter de rug als je live in The Passion de rol van (wie anders dan) Jezus hebt gespeeld.
Maar jou kennende hoeven we heus niet tot de derde dinsdag van september te wachten tot we weer zo’n fraai staaltje Ellie-journalistiek te zien krijgen.
Sterker nog, ik denk dat dat vandaag al gaat gebeuren.
Als vanmiddag tegen vijven op de Hungaroring de zwart-wit geblokte vlag heeft gezwaaid voor de wagen met nummer 33, stapt niet Max Verstappen juichend uit de Red Bull-Honda, maar Ellie Lust.
En Donald Trump kan een herverkiezing ook wel schudden.
Kus!
JanD
PS. Als je geen heterofoob bent, kun je me vanaf nu sponsoren. Leuk hè? En anders hebben we altijd mijn eigen oud-volleybalster nog, mevrouw Dijkgraaf ;-)
