Ik zal het maar gewoon eerlijk zeggen: mijn modellenwerk ligt op zijn gat. Voor het eerst in jaren heb ik geen opties en boekingen in het vooruitzicht. En, erger nog, geen betalingen die er nog aan zitten te komen. Helemaal niets. Ik geloof dat dit in zeker acht jaar tijd niet is voorgekomen. Ik maak me zorgen. Ernstige zorgen. Is het game over?
2011 is niet bepaald mijn jaar. Ergens tussen het overlijden van mijn vader in de lente en het uit elkaar klappen van mijn relatie afgelopen zomer ben ik al mijn modellenklanten kwijtgeraakt. Alsof de komst van de herfst al niet deprimerend genoeg is.
Out of oud?
Wat er precies is gebeurd, weet ik niet. Wilden mijn modellenbureaus me ontzien vanwege al het persoonlijk leed of zijn de klanten gelijktijdig klaar met mijn krullen en is steil de look van het moment? Er is natuurlijk het ‘probleem’ met mijn kledingmaat en de niet zo subtiele hints van modellenbureaus om op sla te gaan leven. Maar de klanten die ik had, waren altijd blij met mijn heupomvang. En boeken nu modellen die ongeveer in dezelfde matenrange vallen als ik. De horror, het ligt dus aan mij.
Op zo’n moment besef ik maar al te goed dat ik niet kan vertrouwen op het modellenwerk. Maar stiekem doe ik dat natuurlijk al jaren. Het is immers de helft van mijn jaarinkomen. Totdat dat halve jaarinkomen dus ineens een grote verdwijntruc doet. En je wordt geconfronteerd met de onzekerheid van een, hetzij half, modellenbestaan.
One day you’re in…
Het is zoals in Project Runway: ‘One day you’re in, the next day you’re out’. Blijkbaar ben ik out. Of misschien word ik gewoon een beetje oud. Over minder dan twee maanden word ik dertig. Dat is zo ongeveer hoogbejaard in modeland. De laatste jaren komen er steeds meer plussize modellen bij. En ze beginnen steeds jonger. Ik was laatst bij een modellenbureau in Duitsland en keek naar de sedcards van de modellen bij dat agentschap. Mijn oog viel op een prachtig meisje. ‘Zij wordt de Doutzen Kroes onder de plussizes,’ zei bazin van het modellenbureau,’ Ze is zeventien, Spaans en heeft kledingmaat 40. Ik ga haar groot maken.’
Het herinnerde mij aan mijn beginjaren waarin ik zo veelbelovend werd neergezet. En de dromen die ik toen had. Poseren voor Cosmopolitan en Viva leek mij toen het hoogst haalbare. Tegen de tijd dat ik die twee van mijn lijstje kon schrappen, waren mijn dromen alleen maar groter geworden. Vooral door de ontwikkeling van het plussize model in het algemeen. Waren het eerder vooral de catalogi nu bestaat er zelfs iets als Vogue Curve. Het is niet langer alleen maar commercieel. En de markt groeit nog steeds.
Ik heb nog een droom over: een seizoen als model naar New York. Lange tijd dacht ik dat het niet meer zou gaan gebeuren. Totdat ik een modellenbureau in New York vond dat interesse had. Afgelopen september zou ik er naartoe gaan. Maar tegen de tijd dat het zover was, werd geen studio in Manhattan maar een vrijgezellen crib in Amsterdam. Tja, life is what happens to you while you’re busy making other plans. Of ik die reis naar New York snel ga maken? Ik hoop het. Eerst nog maar even sparen.
Mayra de Wilde is sucesvol plussize model en freelance journalist voor titels als Viva en Grazia. Voor Mode.DeJaap verhaalt ze elke twee weken over haar leven.
