De vijfde editie van de Opel Corsa kan nu bijkans met meer hightech gadgets worden opgetuigd dan een gemiddelde Mercedes S-klasse. Dat is een meesterzet.
Optisch verschilt deze vijfde Corsa-generatie nauwelijks van de voorganger. De actualiteiten zitten dan ook onder en achter het blik. Laten we beginnen met – niet onbelangrijk – de (benzine)motor, een 1.0 driecilinder met turbo van 90 of 115 PK, die we die we reeds kennen uit de kekke Opel Adam Rocks. Dit blijft een heerlijk inventief mechaniekje dat opvallend trillingsvrij is en zelfs tot rijkswegsnelheden ook nog heerlijk stil blijkt.
Daarnaast pakt vooral de 115 PK-versie met relatief weinig dorst ook nog lekker op, zelfs in de semi-bergachtige omgeving bij Frankfurt, waar TPO de nieuwe Corsa onder meer uittestte. Opel verving de oude 5-bak in de Corsa ook maar meteen door zes botersoepele versnellingen, die prima communiceren met de nieuwe ecotec-loot voorin. Verder nog een applausje voor het start/stop-systeem, dat je in de stopmodus gewoon alvast in het eerste verzet kan leggen. Win je altijd bij het stoplicht.
Tot zover de aandrijving, want elke bestuurder weet, dat er nog maar weinig plekken zijn waar je lekker door kan rollen. Vaak zit je in de stad, waar deze Corsa toch vooral voor is gemaakt, wat nutteloos tegen je dashboard aan te staren en te wachten tot je de volgende drie meter kan rijden. Zo weten ze ook inmiddels in Rüsselsheim, waar ze zich dus vooral concentreerden op een nieuw uitdagend interieur met voor deze – bescheiden – klasse, een luxe palet aan voorzieningen.
De belangrijkste knoppen en klokken lijken daarbij in een fraaie V-vorm wat verticaal naar beneden gevouwen, wat een frisse en opgeruimde indruk maakt. Ook zijn sommige functies handig geclusterd in druppelgevormde paneeltjes met de toetsen voor onder andere de stoelverwarming en stuurwarming links van het beeldscherm. Ho, wacht even, denkt u, hoezo stuurverwarming?
Yep, dat is opeens bestelbaar in een auto van het B-segment, net als Opel Eye (dat verkeersborden leest, automatisch afstand houdt, enz), Hill Start Assist (een automatische hellingproef), Advanced Park Assist, Dode Hoek-verklikkers, Bi-Xenon-koplampen en een blits touchscreen, dat zonder morren de apps van je telefoon overneemt. Hoewel, de navigatie-app (Bringo) raakt zoals veel mirrorlinksystemen bij scherpe manoeuvres snel in de war en stapelt dan buiten adem navigatiefout op navigatiefout. Voor je het weet loopt je drie kruispunten en vier afslagen achter. Opel neemt dit – toegegeven, voor 90 procent keurig functionerende – systeem voor een concurrerende prijs echter mee in het optiepakket, dus die hick ups zijn Bringo/IntelliLink acuut vergeven.
Het totaalplaatje is wel dat je met al die comfort –en veiligheidsvoorzieningen een zeer complete auto hebt en dat je niet (duurder) hoeft te upgraden naar een hoger segment voor hetzelfde luxe-niveau. Da’s een meesterzet van Opel. Voor zo’n 18 duizend euro voor de Cosmo-versie ben je eigenlijk al klaar.
De vraag naar grote auto’s is sowieso aanzienlijk minder en daarover gesproken: zo klein is de Corsa niet. Mijn timmermans-oog zegt dat de binnenruimte net zo groot – zo niet groter – is dan bij een Volvo 70 classic of een vintage Opel Senator, types die bij hun introductie werden beschouwd als enorme bakken. Kortom, de frisse generale lijn die het ooit ingedutte Opel doorvoerde in al haar modellen en – over de hele linie – nieuwe motoren, wordt doorgezet bij de Corsa, die opvallend robuust aanvoelt, van de dashboardmaterialen tot het – toch de basis – betere staalgebruik. Verder hou ik van de visuele dynamiek die de driedeurs vooral van de zijkant uitstraalt, met een coupé-achtige allure.
Helaas impliceert dit dat de vijfdeurs minder sportief, bijna sulllig, oogt en dat de Corsa puur van voren gezien (oftewel: in de achteruitkijkspiegel van je voorligger) niet veel smoel en dito roadpresence heeft. Net zoals de Adam kan de Corsa gepersonaliseerd worden, met dingen als voorkeurskleurtjes op het dashboard. In Nederland is de Corsa al jaren de meest verkochte Opel en bij ons is de optie van een, jawel, uitschuifbare (FlexFix) fietsendrager uiteraard erfundenes fressen.
Dat Nederland een bijzondere relatie heeft met Opel mag ook blijken uit het feit dat de ingenieurs in Rüsselsheim sleutelen aan een speciale diesel (een 1.3 CDTI) voor onze dreven die aan de meer vriendelijke bijtellingsnormen voldoet. Trouwens, naast die potente turbootjes, is er ook nog een meer klassieke 1.4 benzine van 90 PK, die ik – in Frankfurt centrum – toch heel gemoedelijk vond sturen (met daarbij die scherpe elektrische bekrachtiging).
Zijn er nadelen? Misschien. Opel zit wellicht wat hoger in de boom qua instapprijs (13.995 euro voor de ‘selection’, zonder airco en dergelijken), maar sinds 1 januari is het speelveld voor kleine auto’s vanwege een andere BPM-regeling flink veranderd, onder de tien mille vind je alleen nog zeer Spartaanse bakjes. Bovendien schrijft een Corsa niet heel hard af.
Tweede minpunt: je loopt een klein risico om bij aanschaf geassocieerd te worden met de 60 km/u-brigade. Oftewel: pseudo-automobilisten, vaak met een petje, of blauwe kleurspoeling, die overal, zowel op de snelweg als binnen de bebouwde kom, zestig rijden. Het hippere deel van de prospects zal namelijk niet opteren voor deze Corsa, maar de Adam (Rocks).
Het blijft evenwel aantrekkelijk om zo’n wagen in het B-segment qua veiligheid en luxe op te kunnen tuigen als een Jaguar of 5-serie, zonder dat je dat kapitaal aan brandstof, belastingen en assurantiën kwijt bent.
