Meneer Rutte,
U had gisteren even een kutklusje te doen.
Corvee.
U moest van uw adviseurs (de verkiezingen naderen!) in gesprek met een aantal ouders dat slachtoffer was van de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst.
Na afloop vertelde u dat u wel af en toe een traan had gelaten.
Ik vraag me dan altijd af hoe zulke dingen werken.
Stelt een journalist op eigen initiatief de vraag of u nog gehuild heeft (en wat doet de Story dan bij zo’n event)?
Hebben uw adviseurs een journalist gevraagd om vooral even aan u te vragen of u nog gehuild heeft?
Hebben uw adviseurs u gezegd dat u na afloop vooral even moest zeggen dat u bij die individuele verhalen wel een traantje moest laten en luistert u goed naar uw adviseurs?
Of verzon u helemaal zelf dat u vooral niet moest vergeten om tijdens het persmoment na afloop van het gesprek te melden dat u wel even gehuild had toen u hoorde welke impact die toeslagenaffaire op gezinnen had gehad (en heeft)?
Eigenlijk maakt het niks uit.
Het is in alle gevallen even ranzig.
Vooral omdat de meeste slachtoffers vielen in de periode dat ú ‘hun’ premier was.
Ú bent eindverantwoordelijk voor al die stress, voor al die gebroken gezinnen, voor al die gedwongen huizenverkopen en voor al die verpeste jaren.
En als we Pieter Omtzigt (CDA), Renske Leijten (SP), Pieter Klein (RTL) en Jan Klijnnijenhuis (Trouw) niet hadden gehad, had uw kabinet deze overheidsterreur voor altijd onder de pet gehouden en was u gewoon doorgegaan met het kapotmaken van veelal volstrekt onschuldige gezinnen.
Kortom: uw tranen waren krokodillentranen.
Mijn vraag: bestaat er voor u dan helemáál geen ondergrens?
Groet,
JanD
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties via Back me en incidentele giften via Bunq me.
