Ik heb weleens beweerd dat Özcan Akyol zijn hele leven verzonnen heeft.
Maar gisteren las ik dat hij voor zeven man een lezing gaf in een gevangenis. Niet voor de poen, maar “omdat ik er heilig in geloof dat een boek in staat is om een mensenleven te veranderen”.
Dat die lezing een uur duurde.
Dat hij na afloop vroeg of er nog vragen waren.
Dat die zeven man niet reageerden.
En dat de bibliothecaresse die de lezing organiseerde hem toen pas vertelde dat hij voor zeven Polen stond, die geen woord Nederlands verstonden.
Verzin je niet!
De dagelijkse ’99 woorden’ worden mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en door incidentele giften (Bunq me).
