In Amsterdam willen ze de rechtstaat afschaffen. Dat is diezelfde rechtstaat die, volgens de GroenLinks-burgemeester van Amsterdam Femke Halsema (één van de meest achterbakse en meest rancuneuze mensen die ooit heeft bestaan en zal bestaan), ‘je vriend moet zijn’. Die rechtstaat zit vooral de GroenLinkse en socialistische stadsbestuurders steeds vaker in de weg: het koud uitserveren van wraak en het vernietigen van bestaande machtsstructuren wordt doorgaans danig gehinderd door regels en wetten die voor iedereen gelden, dus ook voor regenten die het liefste alleen wetten willen toepassen op iedereen behalve op zichzelf.
Amsterdam wordt bestuurd door een college van GroenLinks-SP-PvdA-D66. Dat klinkt heel ruimdenkend, liberaal en progressief maar in werkelijkheid zijn het vooral de communistisch gestaalde kaders die de dienst uitmaken. Gestaalde kaders weten dat je het volk moet onderdrukken voordat het zal inzien dat de vernietiging van machtsstructuren, individualisme, kapitalisme en vrije markt de enige heilzame weg is. Het volk onderdrukken gaat het beste met staatsterreur. Geen enkele heilstaat heeft ooit zonder staatsterreur gekund. Pas als het volk volledig angstig is en de ogen van de staat altijd en overal op zich gericht voelt is de onderdrukking en onderwerping van het volk volmaakt.
Laat niemand zich vergissen: een stad waarin een wethouder schaamteloos kan voorstellen om ondernemers te ‘namen en shamen’ (lees: ondernemers bang genoeg te maken om ze te kunnen onderdrukken en onderwerpen) is geen gezonde stad. En al helemaal geen democratie. Dit is DDR-socialisme op zijn best en hardcore stalinisme op zijn slechtst.
Amsterdam wordt niet bestuurd door wethouders die het beste met de stad en de toekomst voor hebben. Amsterdam wordt bestuurd door wethouders die niets liever willen dan hun ideologische vijanden aan de galg zien bungelen en de wereld willen zien branden tot slechts de verschroeide aarde rest.
De wethouders van Amsterdam zijn wat dat betreft al net zo rancuneus, haatdragend, giftig, vals, hooghartig, leugenachtig en bloeddorstig als hun burgemeester. U weet wel, die vrouw die voordat ze de ambtsketting omhing in haar autobiografie schreef dat ‘het afscheid van de politiek defitinief’ is en ze dus ook nooit een burgemeestersambt zou aanvaarden.
Wie in Amsterdam woont en zich niet door het stadsbestuur gehaat voelt is al lang verloren en kan maar het beste zo snel mogelijk leren majestueus te bukken, te likken als een dolle poppy en te kruipen als een kakkerlak in de beschimmelde regengoten van de nacht.
