‘Geen saldo’, het staat er echt op dat schermpje! Daar sta ik dan bij de supermarkt met het avondeten voor mijn lieftallige medebloggers. Natuurlijk host ik met alle liefde onze supergezellige bijeenkomsten waarbij altijd het nodige aan eten en drinken wordt weggezet. Ik vind het leuk zelfs om na te denken over een lekkere maaltijd en ik geniet ervan om het iedereen op zo’n avond naar de zin te maken.
Maar nu sta ik daar dus met een boodschappenband volgeladen met flessen wijn en piept dat stomme pinapparaat. Met het schaamrood op mijn kaken kan ik niet anders dan kijken naar de mensen die zuchtend achter me in de rij staan (want tja, je ziet ze al denken… ‘daar heb je er weer zo een!!’) en me verontschuldigen dat dit me al niet meer gebeurd is sinds mijn studententijd. En dat het nu komt door de kosten van het huis dat ik net heb gekocht… Het zal de mensen achter me natuurlijk worst wezen, zij willen gewoon zo snel mogelijk die supermarkt weer uit. Maar ik… ik schaamde me kapot!
En daar is mijn biecht dan: ik ben blutter dan blut. Want ik schreef het afgelopen week natuurlijk al, ik heb een huis gekocht en de kosten die daaraan verbonden zijn, zijn werkelijk een rib uit mijn lijf! Toen ik vrijdag bij de kassa stond, had ik net daarvoor de rekening betaald van de bouwkundig adviseur, die met zijn keurende blik niet alleen mijn huis onder de loep nam, maar ook 250 euro van mijn rekening nam. Dat was de zoveelste rekening die ik van te voren niet helemaal ingecalculeerd had.
Best pittig allemaal, maar goed, challenger als ik ben is het nothing i can’t handle. Want al die rekeningen zijn natuurlijk maar een schijntje van het gehele bedrag dat mijn huis kost. En ook maar een kleine hobbel die ik moet nemen om straks optimaal te kunnen genieten van mijn eigen huisje.
Het heeft dus geen zin om te gaan zitten kniezen over die lege spaarrekening en nog legere bankrekening. Gelukkig is het einde van de maand in zicht en kan ik vanaf komende week ook weer gewoon boodschappen doen van mijn eigen geld. Maar het was me wel duidelijk dat ik komende tijd even wat aanpassingen moet doen in mijn levensstijl om drastisch centen te besparen. Daarom begon ik deze week met financieel detoxen. Letten op de kleintjes, om zo snel mogelijk weer een beetje geld op die spaarrekening te hebben en ik ook weer kan denken aan dingen als het inrichten van mijn huis en wie weet ook nog ergens een vakantietje later dit jaar.
Je hoort het al, dat is mijn grootste probleem: mijn geld is vaak al uitgegeven voor ik het binnen heb. Het is tijd om het een en ander anders te doen en dus ga ik onder andere doen wat Nadja nu ook doet: geen geld uitgeven! Sparen en besparen.
En ik moet eerlijk heel trots zeggen dat het me deze eerste week niet eens zo slecht is afgegaan. Ondanks dat ik groot fan ben van de spaaractie van Albert Heijn en ik graag meer uitgeef bij hen om mijn kristal bij elkaar te sparen, ruilde ik de Ap deze week in voor de Lidl. Bij de kassa schrok ik een beetje. Niet omdat ik opnieuw de ‘geen saldo’ melding in het schermpje kreeg, maar om het bedrag dat ik af moest rekenen voor twee volle boodschappentassen. Ik had zojuist voor een week boodschappen net zo veel betaald als ik normaal in een of twee dagen betaalde. Dikke winst dus!
Ook ben ik deze week begonnen met het verkopen van mijn spullen op Marktplaats. Nu ik binnenkort ga verhuizen, is het een goed moment om mijn hele huis eens overhoop te gooien en alle spullen die al enkele jaren onaangeroerd in de kast staan weg te doen. Hup, alles op Marktplaats en maar zien wat de gek ervoor geeft. Tot nu toe heb ik daar deze week al 50 euro mee verdiend en ik heb nog een hele berg spullen liggen die ik kan verkopen. Al dat geld dat ik met mijn Marktplaats-actie verdien, stop ik in mijn spaarpot en is mijn spaarfonds voor het huisje. Het is natuurlijk toch leuk meegenomen als ik van dat geld straks iets moois kan kopen, nieuwe eetkamerstoelen bijvoorbeeld!
Maar misschien de meest lucratieve manier om te besparen is door gewoon eerlijk te zijn. De vrienden die mijn blog lazen afgelopen week, wisten het al. En iedereen die het nog niet weet, daar vertel ik het gewoon aan: ik heb even geen geld voor leuke dingen. Samen eten? Prima, maar dan wel lekker bij iemand thuis! Concertjes, saunadagjes en meer van dat soort uitstapjes zitten er voor mij even niet in. Natuurlijk vond ik het stom om dat te moeten zeggen, maar nu het hoge woord eruit is, merk ik dat iedereen het begrijpt. En er is helemaal niemand die het erg vindt om een avondje thuis te eten. Dus waar heb ik me nou eigenlijk zo druk om gemaakt?!
Na een weekje letten op de kleintjes heb ik al zo’n 150 euro bespaard in één week! Dat gaat de goede kant op! Als ik dit nog heel even volhoud, ben ik heel snel weer on track! En misschien ben ik dan wel zo gewend aan mijn nieuwe levensstijl, dat het sparen zo lekker gaat, dat die vakantie dichterbij is dan ik zou durven dromen!
