Vooraf zou het volgens de organisatoren een grote demonstratie worden. Eentje op het Binnenhof die voor eens en altijd duidelijk zou maken dat het volk het zat was. Uit alle geledingen van het volk zouden mensen aanwezig zijn. Links, rechts, SP, PVV. Iedereen. Nadat geen vergunning werd afgegeven om op datzelfde Binnenhof te protesteren week men uit naar het Malieveld. Het bleek een veeg teken.
Break the system deed de afgelopen weken op Facebook de nodige stof opwaaien. Men zou de regering een ultimatum stellen aan de hand van een lijvig eisenpakket. Als de regering binnen zes weken de eisen niet zou inwilligen, dan zouden harde acties volgen.
Dinsdagmorgen op het Malieveld blijkt meteen dat daar niks van terecht zou komen. Met een opkomst van vijfhonderd man is de slagkracht eenvoudigweg te gering om de regering een ultimatum te stellen. Laat staan dat het de overheid aan het wankelen brengt. De duizenden demonstranten waarop wordt gerekend blijken in geen velden of wegen te bekennen.
Een van de eerste sprekers is Erwin. Een zachtaardige knul die namens ‘Eigentijdse Jongeren’ spreekt. Zijn slaapverwekkende speech roept niet op tot enthousiasme. Integendeel. Zijn oproep om ‘de ogen te sluiten om zo samen te zijn’ wekt de nodige verbazing. ‘Een hand op het hart’ gaat nog maar als hij de mensen vraagt om ‘hand in hand te gaan staan’ levert dat boegeroep op. Erwin vertrekt weer, zichtbaar teleurgesteld.
Voor een flink detachement Rotterdamse hooligans is dat het startsein om naar het Binnenhof te gaan. De sfeer wordt aan de rand van het Malieveld even grimmig als de politie de hooligans de doorgang verspert. Een paar opstootjes en één arrestatie verder is alles weer rustig.
Het programma kabbelt voort. Een rapper, een spreker, een dichter en af en toe gejuich. Aan de rand van het terrein doen koffieverkopers en friettenten aardige zaken. Er zijn spandoeken. Kreten. Het gaat over de zorg, de schulden, het basisinkomen en mensen die uit hun huis werden gezet. Er is echter weinig saamhorigheid. Dit zijn individuen die slechts een beetje voor een betere samenleving staan, maar die er vooral voor zichzelf zijn.
De manifestatie komt op geen moment echt los. En aan de rand van het Malieveld kijkt de massaal aanwezige politie toe.
Een groep van tien personen had vooraf toestemming gekregen om een petitie aan te bieden aan de Tweede Kamer. Onder hen twee gehandicapte vrouwen en twee hoogbejaarde heren, met rollator en waarvan één reeds 91 jaar oud is. Slecht ter been als ze zijn duurt de tocht vanaf het Malieveld naar het Binnenhof uren. Tijdens de tocht blijkt hoezeer de politie de kreten op Facebook als zou ‘de regering omver geworpen worden’ serieus neemt. De hermandad is nadrukkelijk op straat aanwezig, en staat voor elke ingang van de parlementsgebouwen.
Eenmaal binnen in de Kamer krijgt de groep nul op het rekest. Er is iets misgegaan in de mailwisseling, en er zou zelfs iemand van VWS het verzoek om de petitie aan te nemen via de mail hebben geweigerd. Het geeft cynisch aan waar het volgens de demonstranten fout zit. De regering heeft maling aan het volk, en laat iedereen zitten. Ook ouderen.
Terwijl het hoofd beveiliging van de Tweede Kamer – “noem mijn naam maar niet, en zeg maar dat ik die knappe met die bril ben” – uitlegt dat de petitie niet wordt aangenomen hoort de groep dat het Malieveld wordt ontruimd. Na de Rotterdamse hooligans wil een groep naar het Binnenhof lopen. Burgemeester Van Aartsen besluit dat zoiets niet is afgesproken en grijpt in. De aanwezigen wordt verzocht om te vertrekken, en de politie veegt met zachte en toepasselijke dwang het Malieveld schoon. Heel even wordt het Binnenhof hermetisch afgesloten.
De groep die de petitie niet kon aanbieden heeft inmiddels van het hoofd beveiliging koffie gekregen. De Rotterdamse hooligans drinken bier op ‘t Plein en gaan vervolgens onder politiebegeleiding naar het station. Het is het einde van een dag die voor iedereen teleurstellend is. Behalve voor de Haagse overheid. Want die is het systeem. En het systeem werd vandaag niet gebroken. Het won.
