“Burn that shit down. Burn it all down“, tikte de Amerikaanse oud-sportverslaggever Chris Martin Palmer vorige week bij een tweet met een foto van een woonblok in Minneapolis dat in vlammen opgaat. Palmer is zoals miljoenen anderen boos over de dood van George Floyd en mengt zich regelmatig tussen demonstranten, die de straat opgaan naar aanleiding van de walgelijke moord op Floyd.
Wanneer die protesten gewelddadig worden heeft Palmer daar begrip voor. Dat hebben politici en bestuurders en journalisten ook. Palmer voelt zelfs enig enthousiasme. “Burn that shit down.”
Dat het woningen in aanbouw waren voor mensen met weinig inkomen, had oud-verslaggever Palmer niet door.
Drie dagen later was diezelfde Palmer opeens minder begripvol voor het gewelddadige protest, toen bleek dat plunderaars het voorzien hadden op de buurt van zijn zus. En nadat ze een Starbucks kapot geslagen hadden stonden ze nota bene bij hém voor de deur. “Get these animals TF out of my neighborhood. Go back to where you live“, twitterde de Palmer woest.
Geweld, plunderingen en anarchie kunnen dezer dagen weer eens rekenen op begrip en rechtvaardiging, zolang ze niet bij je aanbellen.
Wat opvalt aan de berichtgeving over de demonstraties en de rellen in Amerika is dat er geen enkel onderscheid gemaakt wordt tussen de protesten en de plunderingen. Het geweld lijkt een haast logisch onderdeel van geweldloze demonstraties te zijn.
Zo kopte de NOS een artikel over het protest Het geweld is een begrijpelijke en natuurlijke tegenreactie voor mensen die geen andere uitweg zien. Een citaat in het stuk van de antropoloog en activist Mitchell Esajas. Begrip en rechtvaardiging in één.
In die gedachte is er alleen nog een uitweg richting een Apple Store, de dure winkels van Louis Vuitton en Gucci, kleine eenmanszaakjes van zwarte Amerikanen, supermarkten en buurtwinkels gerund door immigranten. Het plunderen kan beginnen.
De losgeslagen bendes die dit op hun geweten hebben (als ze al in het bezit zijn van een geweten) voelen zich gesteund door de politici, de celebraties en de journalisten die hun acties blijven indelen bij het protest tegen racisme en politiegeweld.
De slachtoffers van deze plunderingen, brandstichtingen en geweldsdelicten zijn in de meeste gevallen migrantengroepen en mensen uit de zwarte gemeenschap. Met bordjes en opschriften, dat het om hún eigendom gaat hopen ze dat de bendes hun winkel overslaan. Maar de ‘natuurlijke tegenreactie’ richt zich zonder mededogen ook op de kleinste zelfstandige in de buurt. Er kan nog meer wanhoop en woede bij.
De filmpjes met het misselijkmakende geweld tonen ook veel witte plunderaars en relschoppers. Vaak gestoken in zwart Antifa-uniform. Dit zijn nogal eens hoogopgeleide jonge mensen uit een kansrijk milieu. Uitwegen genoeg aan het eind van papa’s oprijlaan.
Zij kapen de moord op George Floyd, om hun hebzucht te stillen en hun ideologische woede bot te vieren op het eigendom en het leven van anderen.
De plunderingen, de aanvallen op willekeurige mensen, de anarchie in de straten van Atlanta, Washington, New York, Minneapolis, Chicago, San Jose duurt al acht dagen. ‘Protesten’ worden ze overal genoemd. Niets hebben ze met protest te maken, alles met vandalisme en terreur.
Amerikanen van welke kleur dan ook willen dat dit stopt en dat de leiders, die zij gekozen hebben, zorg dragen voor hun veiligheid. Dat zijn de burgemeesters, de gouverneurs en de president.
Donald Trump speelt in deze crisis mogelijk zijn allerslechtste rol als president tot nu toe. In plaats van leiderschap toont hij zwakte door de openbare ruzies met gouverneurs en burgemeesters. Trump was veel afwezig de laatste dagen. Dook onder in de bunker van het Witte Huis en liet pas weer van zich horen om te melden dat alles in orde was met hém.
Het lukte de president niet ook maar de indruk te wekken, dat de Amerikaanse burgers hem iets konden schelen. Met leiders die geen zorg dragen voor hun onderdanen loopt het meestal slecht af.
Nu wil Trump het leger inzetten. Niet om de ‘protesten de kop in te drukken’ of om ‘hard op te treden tegen de massale demonstraties’ zoals RTL Nieuws schreef, maar om het massale plunderen en geweld te stoppen.
Door het geweld ten onrechte onderdeel te maken van het protest, wordt het voornemen van Trump voorgesteld als een militaire aanval op het recht om (vreedzaam) te demonstreren. Dat is het niet.
De brandstichters en plunderaars houden er niet uit eigen beweging mee op. De Amerikaanse regering zal een einde moeten maken aan de wetteloosheid en rust en orde moeten herstellen. Als dat Trump niet lukt, is zijn kans op herverkiezing zo goed als verkeken.
Maar hoe erbarmelijk Trump zijn presidentsrol ook speelt, zolang de Democraten en hun mediavrienden excuses blijven aandragen voor het geweld, maakt hij ondanks alles alsnog goede kans op een tweede termijn.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws.nl.
