Gaat helaas vaak samen: links activisme en antisemitisme. En dat komt hard aan. Ik denk niet links, ik denk niet rechts, ik denk in mensen. In bijna alle Arabische landen wordt verschríkkelijk gediscrimineerd, bestaat nog een soort van slavenhandel. In die wereld kennen ze geen democratie en dan weten de zogenaamd sociaal voelende mensen altijd weer Israël tot zondebok te maken, de enige democratie in die regio. Daar zit een verborgen boodschap achter, ja. Een boodschap vol antisemitisme.”
Als ik een column over het conflict moet schrijven, dan bel ik mijn linkse neefje in Gedera. Hij woont op schootsafstand van Gaza, zit vaak in schuilkelders, maar heeft meer Palestijnse dan Joodse vrienden. Ze fluisteren tegen hem: ’We moeten er niet aan denken dat er een Palestijnse staat komt. We hebben ’t in Israël beter dan alle andere Arabieren in het Midden-Oosten.’ Maar ze durven het niet hardop te zeggen. En dan zijn er in Nederland mensen die maar blijven inhakken op Israël.””
Het is dat Frits Barend sportjournalist is, anders zou je hem net zo goed een tweede Gerard Cox kunnen noemen, qua waarheden en feiten oplepelen. In De Telegraaf.
