Beste pigmentverwende Nederlanders,
Hoe waren de feestjes bij Shula en en Clarice gisteren?
Ik heb ze helaas gemist, omdat ik in Dorpshuis Irene in Follega de jury van een Moppentoppers-avond moest voorzitten.
Het niveau was niet heel hoog.
Willen jullie de vijf prijswinnende mopjes horen?
De vijfde prijs ging naar buurman Jurre.
Een Nederlander doet mee aan de Staatsloterij. “Wat doe je als je een miljoen wint”, vraagt zijn Surinaamse buurman. “Natellen”, zegt de Nederlander.
De vierde naar buurman Hidde.
Clarence gaat voor het eerst met het vliegtuig naar zijn tante in Nederland. “Hoe weet ik dat we boven Nederland vliegen”, vraagt Clarence aan zijn moeder, die op Aruba zal achterblijven. Zijn moeder antwoordt: “Als je naar beneden kijkt, zie je in al die achtertuintjes wc-papier aan de waslijn te drogen hangen.”
De derde naar buurman Jelle.
Een Nederlander vraagt aan een Marokkaan: “Heb jij Pim Fortuyn weleens dronken gezien?” De Marokkaan antwoordt: “Nee, maar wel aangeschoten”.
De tweede naar buurman Tjidde.
Op de politieopleiding in Willemstad gaat het over het ‘profilen’ van daders. De instructeur vraagt aan de klas: “Hoe herken je een Nederlandse kinderlokker?” Niemand weet het antwoord. Dan zegt de instructeur: “Die vraagt aan een kindje of het een snoepje van hem wil kopen.”
En de winnaar was buurman Siebe.
Sam en Moos lopen langs een katholieke kerk. Er stond een bord: ‘Word nu katholiek en ontvang 45 euro premie!’ Sam zegt: “Dat lijkt me wel wat. Toch 45 euro!” Moos antwoordt: “Je bent gek om van je geloof af te vallen voor 45 euro.” Maar Sam gaat toch naar binnen. Als hij later buiten komt zegt Moos: “Zo, ben je nou blij met je 45 euro?” Waarop Sam antwoordt: “Echt weer iets voor een Jood om meteen over geld te beginnen.”
Het was trouwens een beregezellige avond, waarop de gierigste buurtgenoten het hardst lachten om de mopjes over de spreekwoordelijke Nederlandse zuinigheid, de meest Fortuynistische buurtgenoot over het Fortuyn-grapje, de domste buurtgenoten om het kinderlokker-mopje en buurman Stoonlein het hardst om de Sam en Moos-witz.
Zelf had ik ook een mopje verteld.
“Ik schrok me vanmiddag dood. Ik was aan het wandelen op De Lemmer en ik zag een neger met een Van Moof-fiets in handen staan. Ik dacht: dat lijkt verdorie de mijne wel! Dus ik snel naar huis. Maar het was gelukkig de mijne niet. De mijne zat keurig op het land katoen te plukken.”
Het gekke is: niemand lachte.
Toen ik bij de naborrel aan een paar buurmannen vroeg of ze het geen leuk mopje vonden, zei er eentje: “Ik snapte niet wat je met dat ‘katoen plukken’ bedoelde. Al onze boerenbedrijven bestaan al vele, vele jaren en we hebben allemaal wel knechten gehad, maar wij en onze voorouders hebben nóóit iemand katoen laten plukken.”
Nou ja, ik deed toch buiten mededinging mee.
Niet omdat ik juryvoorzitter was, maar omdat ik, ondanks inmiddels ruim 23 jaar in Friesland, toch die ‘smoarche Hollander’ blijf.
Maar daar laat ik mijn leven niet door vergallen.
Ik hóef hier tenslotte niet te wonen.
Dat is mijn eigen keuze.
Als het me niet bevalt, kan ik altijd weer vertrekken.
Groet,
JanD
PS. Meestal geef ik mensen toch de cadeautjes waar ze het meest blij van worden. Maar ik dacht vandaag dat ik het beter in iets opvoedkundigs kon zoeken.
§Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
