Beste Sabrine,
Dacht ik net dat de mondkapjesdiscussie het Black Lives Matter-gezeik een beetje naar de achtergrond had verdrongen, kom ik in de Vlaamse krant De Morgen een groot interview met jou tegen.
Waarom?
Je bent tegenwoordig in dienst van de Nederlandse krant NRC Handelsblad, maar ik geloof dat de reden dat maar liefst twee journalistes jou uitgebreid interviewden meer was gelegen in het feit dat je een activiste bent. Vermoedelijk ook de eerste NRC-journalist die zich laat interviewen in een shirt met de tekst ‘Black women are killed by police too’, maar dat terzijde.
Als ik interviews met zwarte activisten lees, doe ik dat bij voorkeur online.
Dan hoef ik ze namelijk niet helemaal door te ploegen, maar kan ik met ‘Command F’ (ik heb een Apple) op zoek naar het woordje ‘moet’
Heb ik bij jou ook gedaan.
Zodat ik, een niet-racistische blanke 57-jarige Nederlander, weet wat me in de ogen van jou, een diep-racistische 24-jarige Belgisch-Rwandese die af en toe een stukkie schrijft in de krant van kakkineus Nederland, allemaal te doen staat. En welke opofferingen jij en alle andere Georgen Floyd en Rosa’s Parks zich moeten getroosten om ons te educaten in onze whiteness – of zoiets.
En ja hoor, 26 keer ‘bingo’.
Ik zal ze niet allemaal herhalen, want ik ben sinds 9 augustus 1962 allergisch voor het woord ‘moeten’, maar toch even wat dingetjes.
Het interview is één lange klaagzang.
“Ik en mijn zwarte activistische vrienden zijn uitgeput. Het is heel vermoeiend voor om steeds weer je eigen traumatiserende ervaringen te moeten oprakelen.”
Eh… om erover te moeten lezen ook. Oplossing: dan doen jij en je zwarte activistische vrienden het toch niet.
“We worden constant geconfronteerd met beelden van zwarte, lijdende mensen, zoals een stervende George Floyd.”
Komt mij inderdaad ook mijn strot uit. We weten nu wel dat de agent die deze seriecrimineel liet stikken fout was en het is goed dat hij zich voor de rechter moet verantwoorden.
“Ik heb nog nooit zulke expliciet gewelddadige beelden gezien met een wit slachtoffer. Wat betekent dat dan? Dat dergelijk lijden ons lot is?”
Ik denk dat je dan niet goed zoekt. Of googel eens op ‘boeren’ en ‘Afrika’. En trek het je niet persoonlijk aan. Ik woon op het platteland, maar ik ga er vooralsnog niet vanuit dat de Nederlandse overheid ook een kill the boer-beleid gaat implementeren.
“Waarom geloven we zwarte mensen pas als we het zelf zien?”
Dat heb ik bij alle mensen. Als ik blind sommige blanke mensen zou volgen, zou ik denken dat corona maar een griepje is dat verspreid wordt door 5G-masten. Juist in ons vak moet je nooit iemand zomaar geloven.
“Ik weiger de meeste interviews. Ik zeg sowieso nee als ze me tegenover een of andere oude witte man willen zetten.”
LOL.
Er is geen enkele plicht tot het geven van interviews aan wie dan ook, van welke leeftijd of kleur dan ook. Net als er voor een medium geen enkele plicht is om de interview-kandidaat te laten bepalen wie van welke kleur, welke leeftijd of welk geslacht de ‘eer’ heeft op audiëntie te mogen.
“Ik weiger om nog maar eens te vertellen over mijn eigen ervaringen om te bewijzen dat racisme wel degelijk voorkomt.”
Is dat beloofd?
“Ik ben dat beu.”
Ik ook.
‘We zetten een wetenschapper die al twintig jaar onderzoek doet naar klimaatverandering toch ook niet in een dubbelinterview tegenover iemand die niet gelooft dat de opwarming van de aarde een realiteit is?”
Toe maar. Ervaringsdeskundige = wetenschapper. Nog even en we moeten elke nitwit die iets zegt te hebben meegemaakt een titel geven.
“Uit onderzoek blijkt dat mensen van Afrikaanse afkomst de meeste diploma’s hebben…”
Heb je een linkje?
“We willen dat televisieprogramma’s niet enkel over witte mensen gaan.”
Je bedoelt dat die George Floyd ook eens een keer in beeld moet komen? Of dat Sylvana Simons eindelijk ook eens mag zeggen wat ze op haar lever heeft? Of dacht je meer aan een themadag over racisme bij de NPO? Of moet ik het meer zoeken in een interview met een IS-bruidje?
Daar heb je een punt, dat gebeurt inderdaad nooit!
“Onderweg naar de luchthaven in Kaapstad na mijn vakantie in Zuid-Afrika had ik al die arme wijken gezien waar huizen letterlijk op elkaar gebouwd zijn.”
Hé, die zag ik onderweg naar de luchthaven van Durban toen ik daar namens Habitat for Humanity huizen had gebouwd. En wat deed jij om de ellende van die mensen te beperken?
“Ik moest ook dealen met mijn eigen schuldgevoelens, omdat ik naar Zuid-Afrika was gereisd terwijl ik wist dat corona toen al een risico vormde. Blijkbaar vond ik als Europeaan mijn eigen vakantie toch belangrijker, terwijl ik later heel goed besefte dat ik het virus misschien had kunnen binnenbrengen in een Afrikaans land.”
Ach gossie toch…
“Toen ik jong was voelde ik me niet aangetrokken tot zwarte mannen (…) omdat er zoveel negatieve beeldvorming bestaat over zwarte mensen.”
Ja, ik heb die Sylvana er weleens over gehoord inderdaad :-)
En daarna volgde nog eindeloos veel gezever over je depressies, het gezin van je oom en tante waarin je als boze tiener opgroeide, je eetprobleem, je suïcidale neigingen, je laatste mentale breakdown en meer van die dingen die je beter tegen een psychiater kunt vertellen dan tegen twee blanke journalistes van een Vlaamse krant.
Nog even terug naar mensen zonder al dat onderliggend leed: ‘jullie’. Zoals je alle blanken noemt.
“Jullie zullen nooit echt helemaal begrijpen wat racisme is, want jullie zijn er nooit zelf mee geconfronteerd.”
Eh… wanneer begonnen die gasten van Kick Out Zwarte Piet ook alweer? In 2011? Dan worden we toch bijna al tien jaar racistisch bejegend door die zwarte beroepsactivisten. Alleen halen we er wat meer onze schouders over op, kruipen we niet constant in de slachtofferrol en hangen we niet jarenlang lurkend aan de subsidietiet.
“Maar jullie moeten wel onophoudelijk zo goed mogelijk jullie best blijven doen om deze status quo te doorbreken.”
Shit. Vol in mijn allergie. Overal jeuk!
“Als zwarte vrouw date ik niet met witte mannen.”
Zo’n soort jeuk bedoelde ik niet!
Groet,
JanD
PS. Ik heb een heel lief cadeautje voor je gekocht. Zo ben ik dan ook wel weer.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
